شما در حال مشاهده نسخه موبایل وبلاگ

ضد بیماری

هستید، برای مشاهده نسخه اصلی [اینجا] کلیک کنید.

بی میلی جنسی زنان – راهکار رفع سردی مزاج

این تصویر یک مشخصه آلت خالی دارد؛ نام فایل آن 1556373551.jpg است

بی میلی جنسی در زنان یا سرد مزاجی زن یک اختلال شایع است که طبق تحقیقات انجام شده در چندین کلینیک سکس تراپی محققان دریافته اند چهل درصد از زنانی که در معرض آن قرار دارند، فقط تا حدی هنگام برقراری رابطه جنسی با همسر تحت تاثیر قرار خواهند گرفت و حدود پنج درصد از آنان مشکل اختلال ارگاسم زن را دارند.

بی میلی جنسی در زنان یا سرد مزاجی زن یک اختلال شایع است که طبق تحقیقات انجام شده در چندین کلینیک سکس تراپی محققان دریافته اند چهل درصد از زنانی که در معرض آن قرار دارند، فقط تا حدی هنگام برقراری رابطه جنسی با همسر تحت تاثیر قرار خواهند گرفت و حدود پنج درصد از آنان مشکل اختلال ارگاسم زن را دارند.

علائم و عوارض بی میلی جنسی در زنان :
زنانی که به این اختلال دچار می باشند موارد زیر را اعلام کرده اند:

کم بودن میل جنسی
عدم رسیدن به ارگاسم
تجربه درد هنگام ورود آلت تناسلی به واژن
بی تفاوت بودن نسبت به برقراری رابطه جنسی
ناتوانی در ایجاد عکس العمل در برابر حالات مختلف جنسی
حس ترس در برابر شریک جنسی
اهمیت تشخیص علت اختلال میل جنسی در زنان :
پیش آمدن هر کدام از شرایط ذکر شده برای زنان دارای عوارض روحی خاص خود می باشد. و تشخیص علت بروز اختلال میل جنسی در زنان در واقع نیمی از درمان است. انجام آزمایش های مختلف فیزیکی و روانی می تواند به پزشک کمک کند تا راهنمایی های لازم را در اختیار فرد قرار دهد.

اگر پزشک تشخیص دهد که بی میلی جنسی در زنان یا بیمار مراجعه کننده روند صعودی خود را طی می کند از راهکار های دارویی، درمان علائم افسردگی، تغییرات هورمونی و … استفاده خواهد کرد. اهمیت تشخیص این مشکل در زنان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و در صورت درمان به هنگام می توان از بروز مشکلات ثانویه در فرد نیز جلوگیری نمود.

مطالعات نشان می دهد که بی میلی جنسی در زنان می تواند دارای علل مختلفی باشد که مهم ترین آن ها شامل وجود مشکلات پزشکی، عاطفی، خانوادگی، استرس و … می باشد. خوشبختانه اگر این اختلال به موقع تشخیص داده شود می تواند به گزینه های موثری در درمان بی میلی جنسی در زنان منجر شود.

میل جنسی زنان در طول سال های زندگی نوسان های زیادی دارد و مواردی از جمله: حاملگی، یائسگی، مصرف دارو، بیماری های روحی و جسمی همگی در ردیف علل بی میلی زنان در روابط زناشویی می باشند. اگر این بی میلی ادامه دار شود و نارضایتی را به همراه داشته باشد فرد به اختلال تمایل جنسی (HSDD) دچار شده است.

درباره واژینیسموس چه می دانید ؟

علل فیزیکی بی میلی جنسی زنان :

بیماری های پزشکی غیرجنسی مانند سرطان، دیابت، فشار خون، آرتریت
مصرف دارو های ضدافسردگی که سبب جلوگیری از ترشح سروتونین و بی میلی زن به شوهر می شود.
مصرف شراب، الکل، سیگار و مواد مخدر که در کاهش جریان خون و میزان برانگیختگی نقش اساسی دارد.
انجام عمل های جراحی سینه یا دستگاه تناسلی که بر ظاهر بدن و همچنین عملکرد جنسی فرد اثر می گذارد.
خستگی زیاد در طول روز
تغییرات هورمونی طی یائسگی و کاهش میزان استروژن در بدن سبب می شود که بی میلی زن به شوهر بیشتر شود. در واقع این امر با خشکی بافت های واژینال همراه است و رابطه را برای زن دردناک و غیرقابل تحمل می کند.
تغییرات هورمونی که در دوران بارداری یا شیردهی بوجود می آید می تواند اثر مستقیمی بر بی میلی زنان در رابطه زناشویی داشته باشد. فشار های حاصل از بارداری و یا مراقبت کردن از کودک میل جنسی یک زن را تغییر خواهد داد.
علل روانشناختی بی میلی زنان :
جالب است بدانید که یکی از مهم ترین عللی که در این امر نقش مستقیم دارد حالات ذهنی و روحی زنان است. از جمله این علت ها می توان به موارد ذکر شده در پایین اشاره نمود.

وجود مشکلات روانی در زنان مانند حالات اضطراب، ترس، افسردگی
داشتن استرس های طولانی مدت به دلیل مشغله های کاری و مالی و عاطفی
اعتماد بنفس ضعیف از داشتن ظاهری که فرد دارد.
تجربه تلخ از سواستفاده جنسی و تجربه های منفی در این رابطه با افراد دیگر
درمان بی میلی جنسی زنان با تغییر شیوه زندگی :
پزشک می تواند یک طرح برای تغییر در شیوه زندگی به شما ارائه دهد تا بتوانید بر این معضل غلبه کنید. در حقیقت یک درمانگر به شما کمک می کند تا تکنیک هایی را بیاموزید که زندگی بهتری داشته باشید و روابط مستحکم تری با همسر خود برقرار کنید. برخی از تکنیک های جنسی در داشتن رابطه ای لذت بخش تر با همسر و رفع بی میلی بسیار اثربخش می باشد.

ایجاد برخی از تغییرات در سبک زندگی مانند انجام تمرین های روزانه، بهره مندی از تکنیک های آرامش ذهن، خودداری کردن از مصرف الکل و تنباکو و در نظر گرفتن زمانی برای داشتن یک رابطه عاطفی تر با همسر و ایجاد یک تجربه جنسی لذت بخش می تواند به درمان بی میلی جنسی در زنان کمک قابل توجهی کند.

درمان بی میلی جنسی در زنان با مداخلات پزشکی :
با توجه به این موضوع که اغلب زنان قبل و یا بعد از یائسگی ممکن است تغییراتی را در سطح استروژن تجربه نمایند، میزان جریان خون به واژن کم خواهد شد. اگر پزشک تشخیص دهد که این اختلال به علت پایین بودن مقدار استروژن است می تواند با استفاده از روش های درمانی مناسب که عوارض جانبی ناخواسته مصرف قرص را به همراه ندارد، به آزاد شدن این هورمون در واژن کمک کند.

استفاده از تزریقی به نام O-Shot که به عنوان راه حل پلاسما شناخته می شود و توسط متخصص به درون واژن تزریق خواهد شد، به بهبود جریان خون و افزایش میزان گردش خون در ناحیه کمک کند.

یک راهکار پزشکی دیگر جهت درمان بی میلی جنسی در زنان استفاده از قرص Addyi یا فلیبانسرین می باشد که تجویز خوراکی آن سبب ترشح مواد شیمیایی مغز جهت افزایش میل جنسی خواهد شد. این دارو دارای عوارض جانبی مانند افت فشار خون و سرگیجه است.

اختلال میل جنسی در زنان زمانی اتفاق خواهد افتاد که یک زن بطور کامل نتواند از برخی و یا همه مراحل یک فعالیت جنسی که با همسر برقرار می کند، لذت ببرد. این مراحل می تواند شامل گام های مقدماتی رابطه، مرحله تحریک و یا ارگاسم باشد. البته این اختلال، مقاربت دردناک را نیز دربر خواهد گرفت.

تاثیر دیابت بر روی میل جنسی زنان چگونه است؟

تاثیر دیابت بر روی میل جنسی در زنان از جمله مواردی است که می تواند برای آن ها نگرانی های خاص خود را ایجاد نماید. در دهه های گذشته تاثیر دیابت بر میل جنسی مردان بیشتر مورد مطالعه قرار می گرفت و هم اکنون این موضوع که اثر آن در زنان نیز صادق است به اثبات رسیده است.

با وجود دیابت در زنان واژن به میزان کمتری در مقایسه با افراد غیردیابتی روانکاری می شود که خشکی آن در هنگام فعالیت جنسی سبب ایجاد درد و ناراحتی خواهد شد. میل جنسی به مرور کم می شود. و علائمی مانند کاهش و یا عدم پاسخ جنسی به رابطه ایجاد شده با همسر و ناتوانی در ایجاد رابطه و عدم توانایی رسیدن به ارگاسم ایجاد می شود.

تاثیر دیابت بر روی میل جنسی در زنان چگونه تشخیص داده می شود؟

فرد با مراجعه به پزشک و بیان کردن علائمی که مشاهده می کند می تواند در مورد کمک به داشتن یک فعالیت جنسی بهتر از راهنمایی ها و توصیه های لازم بهره مند گردد. در این رابطه فرد باید در مورد تاریخچه سلامت خود اطلاعات کافی به پزشک بدهد و در مورد تمام علائمی که دارد با وی به بحث و گفتگو بپردازد. مصرف یا عدم مصرف سیگار و الکل و دارو های مختلف باید حتما به پزشک گزارش داده شود. سپس پزشک با انجام معاینات فیزیکی لازم و آزمایشات ضروری و کنترل میزان قند خون بیمار راهکار های مناسب جهت درمان را ارائه خواهد داد.

چگونه مشکلات جنسی در زنان مبتلا به دیابت درمان می شود؟

استفاده از روان کننده های واژینال می تواند در رفع خشکی واژن بسیار مفید باشد. تکنیک های درمانی رفع کاهش پاسخ های جنسی که شامل تغییر در میزان تحریک پذیری فرد می شود نیز کارا می باشد. استفاده از مشاوره های روانشناختی از اهمیت بالایی برخوردار است. انجام تمرینات کگل که سبب تقویت عضلات لگن می شود می تواند تاثیر دیابت بر روی میل جنسی در زنان را کاهش دهد.

منبع : funiweb1.wordpress

انواع چاقی و راه رهایی از شر آنها

انواع چاقی و چگونگی از بین بردن چربی ها

چربی های اضافه بدن همگام با رژیم غذایی نادرست و ورزش نکردن هستند اگرچه این دو فاکتور تعیین کننده چاقی هستند اما تنها عامل محسوب نمی شود بنابر قرار گرفتن چربی ها درقسمت های مختلف بدن چاقی علل مختلفی دارد به همین دلیل گفته می شودچه قسمت هایی از بدن چربی جمع شده چون آسانتر لاغر می شود.

انواع چاقی و راه رهایی از آنها

باید به این نکته توجه داشته باشید که چاقی انواع مختلف دارد و به دلیل علت ایجاد آن تغییر سایز در بخش های مختلف بدن ایجاد می شود.

انواع چاقی در زنان و مردان

انواع چاقی ، اضافه وزنی که براثرخوردن زیاد ایجاد می شود

این نوع چاقی که ازهمه رایج تر است معمولاً بر اثر رژیم نادرست ایجاد می شود پرخوری و خوردن غذاهایی که حاوی شکر و چربی هستند تجمع چربی ها در بدن بنا بر شکل بدن این نسخه کاهش وزن همیشگی نیست رژیم متعادلی را تعیین و روزانه 30 دقیقه ورزش کنید حتما نتایج خوبی را خواهیددید.

انواع چاقی ، چاقی عصبی

این نوع چاقی معمولا در اثر عصبانیت استرس و افسردگی افزایش میابد و در کل با خوردن شیر ینی همراه است در این نوع اضافه وزن چربی در نقطه خاصی از بدن تجمع پیدا نمی کند.بهترین کار برای رفع این نوع چاقی کاهش استرس ، ورزش هایی مثل یوگااست که با کمک آن در مدت زمان کوتاهی متوجه تغییرات خواهید شد.

انواع چاقی ، چاقی در ناحیه باستن

این نوع چاقی در خانم ها بیشتر رایج است و اصولا به تغییرات هورمونی مرتبط است. تجمع چربی هادر کپلها در نوجوانان افراد یائسه یا سنین دیگر که تغییرات هورمون دربدن صورت می گیرد و در برخی افراد ریشه ژنتیک دارد .

بهترین کار برای رفع این چربی ها این است که زمان زیادی را صرف نشستن نکنند و ورزش انجام دهند نه ورزش هایی مثل ایروبیک دو بلکه ورزش هایی که باوزنه انجام می شود همچنین پیشنهاد می شود که مصرف سیگار و الکل هم قطع شود.

انواع چاقی ، چاقی براثر گردش خون

این چاقی معمولاً ریشه ژنتیکی داردو در دوره جنینی دیده می شود وازپاهای باد کرده قابل تشخیص است.

بهترین کار برای کاهش این چاقی مراقبت از گردش خون است با انجام ورزش هایی مثل دو و پرش توصیه نمی شود . از آنجایی که این نوع چاقی باعث مشکلاتی میشود سعی کنیدمقدار زیادی آب بنوشید وبه پاهایتان توجه کنیدوشنا را هم فراموش نکنید.

انواع چاقی ، چاقی بر اثر بی تحرکی

این چاقی به دلیل نشستن زیاد انجام ندادن فعالیت های فیزیکی ایجاد می شود که در آقایان نسبت به خانم ها رایج تر است و راه ان نخوردن غذا نیست بلکه ورزش کردن است .روزانه 30 دقیقه انجام فعالیت های فیزیکی ونوشیدن آب است.

منبع : drnahid

برای جلوگیری از گرفتگی عضلات پا چه کنیم؟

شاید شما هم تا به حال با چنین مشکلی رو به‌رو شده اید که ناگهان عضله‌تان بگیرد و سفت و خشک شود. در حقیقت به انقباض ناگهانی و غیرارادی یک یا چند عضله، گرفتگی عضلات می‌گویند. درد ناشی از گرفتگی عضلات یکی از دردهای شایع است که معمولا در نواحی کمر، پشت ساق پا، گردن و ستون فقرات ایجاد می‌شود.

گرفتگی عضله از زمانی آغاز می‌شود که بدن شما برای مدتی طولانی در وضعیتی نامناسب قرار بگیرد، یا فعالیت‌های شدیدی را انجام بدهید بدون این که بدن‌تان آمادگی لازم را داشته باشد. به این ترتیب یکی از عضلات شما در نقاطی مثل گردن یا کمر دچار دردی شدید می‌شود که اصطلاحا می‌گویند گرفته است و این درد‌ آن قدر زیاد است که امکان تحرک را تا مدتی از شما می‌گیرد. لذا استفاده بیش از حد از عضلات، فشار عضلانی یا قرارگیری بدن در وضعیتی خاص برای مدت زمان طولانی هر کدام می‌توانند سبب گرفتگی عضلات شوند.
گرفتگی عضلات
کرامپ یا گرفتگی عضلانی شامل انقباض های عضلانی ناگهانی و دردناک است که در طول انجام فعالیت بدنی و حتی در حین استراحت بروز کرده و بیشتر ران و پشت ساق پا را درگیر می کند.
این مشکل اغلب بعد از انجام یک فعالیت بدنی که بدون گرم کردن بدن انجام می شود بروز می کند و عدم مصرف آب و مواد معدنی (کلسیم، منیزیم، پتاسیم و غیره) کافی نیز در بروز آن نقش مهمی دارند. البته نباید از تجمع سموم در بدن و همچنین گردش خون نامناسب غافل شد.
زمانی که عضلات منقبض می شوند، تبادلات املاح معدنی اتفاق می افتد. اختلال در روند این تبادلات و همچنین افزایش اسیدلاکتیک و سموم در عضلات باعث خشکی آنها شده و کرامپ ایجاد می کنند.
از این ها بپرهیزید
سرما
سرما باعث کاهش جریان خون شده و عضلات را از اکسیژن کافی محروم می کند. این مسئله نیز باعث بروز خستگی و کرامپ های عضلانی می شود. افرادی که در آب های سرد شنا می کنند، باید بیشتر به این مسئله دقت کنند.
فعالیت جسمی شدید
ورزش های شدید و طولانی مدت نیز باعث فشار جسمی زیادی شده و گرفتگی عضلانی ایجاد می کند.
گرمای مرطوب
گرمای مرطوب بویژه در بین ورزشکاران و کارگرهایی که کارهای یدی سخت انجام می دهند و البته به میزان کافی آب نمی نوشند، باعث بروز کرامپ های عضلانی می شود.
اگر تصور می کنید برخی حرکات ورزشی را نمی توانید به راحتی انجام دهید و از حد توان شما خارج است، از انجام آنها بپرهیزید
مصرف زیاد قهوه، چای، الکل و دخانیات
زیاده روی در مصرف نوشیدنی های کافئین دار، انرژی زا، مصرف الکل و همچنین مصرف سیگار، مانع از دفع سموم بدن می شود.
تمام نوشیدنی هایی که حاوی کافئین هستند باعث کم آبی بدن شده و زمینه را برای بروز کرامپ های عضلانی مهیا می سازند.
مصرف برخی داروها
مصرف داروهایی مانند داروهای ضدکلسترول، ضد آسم، دیورتیک ها(ادرار آور)، ملین ها و داروهای ضدسرطان باعث گرفتگی و کرامپ های عضلانی می شوند.
مواد غذایی ضد کرامپ را دریابید
زمانی که دچار مشکل گرفتگی عضلانی می شوید، به سراغ مصرف مواد غذایی حاوی منیزیم مانند سبزیجات سبز، کاکائوی سیاه، غلات و حبوباتی مانند عدس بروید.
از مصرف نوشیدنی های سالم مانند آبمیوه های طبیعی غافل نشوید، چون باعث دفع سموم بدن می شوند.
برای پیشگیری و همچنین مقابله با این مشکل، عسل را وارد برنامه ی روزانه ی خود کنید.
شما به مواد معدنی بیشتری نیاز دارید. پس مصرف مواد غذایی حاوی کلسیم و پتاسیم مانند محصولات لبنی، زردآلوی خشک و همچنین موز و غیره را افزایش دهید.
حواستان باشد که کم آبی بدن یکی از عوامل بروز کرامپ های عضلانی است. پس روزانه حداقل 8 لیوان آب بنوشید.
حواستان باشد که برخی مواد غذایی مانند گوشت های قرمز، کله پاچه و بویژه سوسیس و کالباس که سرشار از ازت هستند اجازه نمی دهند سموم بدن به راحتی دفع شوند. در نتیجه لازم است که از مصرف این موادغذایی بپرهیزید.
گرفتگی عضلات پا در خواب
اینکه در حین ورزش دچار گرفتگی و کرامپ عضلانی شویم، طبیعی به نظر می رسد. اما در برخی موارد پیش می آید که شب هنگام و در حین خواب نیز دچار این مشکل می شویم.
در حین استراحت، سموم تجمع یافته در خون از حرکت می افتند و می توانند باعث بروز گرفتگی در ناحیه ی پشت ساق پا یا خود پا شوند. توجه داشته باشید که مشکل کرامپ های عضلانی می تواند در اثر نارسایی کلیوی، بارداری، روماتیسم، کمبود کلسیم، پتاسیم، منیزیم و دیابت و غیره نیز بروز کند.
برای پیشگیری از این مشکل یک بالشت کوچک زیر پایتان قرار دهید. قبل از خواب به اندازه ی کافی آب بنوشید. استفاده از تشک گرماده به مدت 10 دقیقه قبل از خواب که باعث گرم شدن پا شود هم می تواند مفید باشد. اگر مشکل حل نشد، به پزشک مراجعه کنید.
تنها داروی موثر برروی گرفتگی شبانه عضلات، ” کوئی نین” است ولی FDA اعلام کرده است هیچ یک از داروهای تجویز شده برای گرفتگی عضلات، سالم و موثر نیستند.
سالمندان بیشتر در معرض کرامپ های عضلانی قرار می گیرند
افراد سالمند خیلی زود و بدون دلیل مشخصی، در طول روز و همچنین شب دچار کرامپ های عضلانی می شوند.
به عقیده متخصصان عواملی مانند کم آبی بدن باعث بروز این مشکل می شود. به خاطر اینکه اکثر افراد سالمند به میزان کافی آب نمی نوشند و دچار کمبودهایی مانند کمبود پتاسیم، کلسیم و منیزیم هستند.
توجه داشته باشید در صورت تکرار این مشکل بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا از عدم وجود مشکلاتی مانند هیپوکالمی (کمبود بیش از اندازه ی پتاسیم) که در بین افراد سالمند رایج است و یا مشکلات دیگری از قبیل نارسایی کلیوی، آرتروز اندام های تحتانی، مشکلات روماتیسم، دیابت و غیره مطمئن شوید.
اگر ورزش می کنید
قبل و بعد از ورزش برای مدت ده دقیقه، خودتان را با چرخش تنه بکشید.
پاها را را از زمین بلند کرده و زانوها را خم کم کنید.
قبل، حین و بعد از ورزش در هر بیست دقیقه، یک جرعه آب میل کنید.
به خودتان فشار نیاورید و بیش از توان تان ورزش نکنید.
اگر تصور می کنید برخی حرکات ورزشی را نمی توانید به راحتی انجام دهید و از حد توان شما خارج است، از انجام آنها بپرهیزید.
در انتخاب و خرید ابزارهای ورزشی دقت کنید. زین یا همان صندلی دوچرخه را تنظیم کنید. صندلی های کوتاه و یا دسته ی کوتاه راکت باعث بروز چنین مشکلاتی می شود.
کفش ورزشی نامناسب و یا تنگ نیز باعث بروز گرفتگی عضلانی می شود.
فراموش نکنید که لباس ورزشی مناسب باید شما را از سرما و رطوبت حفظ کند. هنگام گرم کردن بدن، خودتان را گرم نگه دارید.

با انجام ورزش مخصوص پا که باعث کشیدگی ساق پا می شود از گرفتگی عضلات جلوگیری کنید.


منبع : dard.home

خوردن برنج شکم رو بزرگ می کنه؟

خوردن برنج شکم و چاقی می اورد؟
برنج و شکم بزرگ می تواند رابطه ای داشته باشند ولی زمانی که مصرف این ماده ی غذایی پرطرفدار در جهان بدون حد و مرز ادامه پیدا کند.مصرف برنج سفید موجب افزایش چربی شکم، ریسک دیابت نوع دوم و سندرم متابولیک می شود. با این وجود، بیشتر ملل آسیایی که برنج فراوانی می خورند، درصد پایین تری از آمار چاقی و بیماری های قلبی و ... را به خود اختصاص می دهند.هرچند مصرف برنج سفید ممکن است خطر دیابت، اضافه وزن و یا سایر مشکلات را بالا ببرد اما سؤال اصلی این است که چقدر برنج می خورید، تغذیه شما شامل چه چیزهای دیگری می شود، و چه اندازه ورزش می کنید .
برنج شکم ، چقدر برنج بخوریم تا چاق نشویم ، برنج و شکم


فرهنگ های آسیایی باستانی قرن هاست که برنج می خورند و قاره آسیا امروزه هم حدوداً 90 درصدبرنج دنیا را مصرف می کند. با این حال، مصرف برنج در سایر قسمت های دنیا مانند آمریکا، اتحادیه اروپا و آفریقا نیز رو به افزایش است. برنج سفید منبع متراکم کربوهیدرات ها بوده و پروتئین و چربی اندکی دارد. برنج سفید را کربوهیدرات تصفیه شده ای می دانند که گلایسمی بالایی دارد یعنی فوراً بعد از خوردن، قندخون را افزایش می دهد .

برنج و شکم یا چربی شکم و اضافه وزن
خوردن غذاهایی مانند برنج سفید یا نان سفید بلافاصله بعد از خوردن، قند خون را افزایش می دهند. وقتی قند خون بالا می رود، انسولین از پانکراس ترشح می شود. وظیفه انسولین گرفتن گلوکز از جریان خون و آوردن آن به درون سلول های بدن به منظور انرژی یا ذخیره است .

اگر از تمرین و ورزشی سخت و خسته کننده برگشته اید که ساعت ها هم طول کشیده، بدن شما اندوخته گلوکز کمی دارد. خوردن غذاهایی با گلیسمی بالا مثل برنج بعد از ورزش می تواند به افزایش ذخیره گلوکز در عضلات که به آن گلیکوژن می گویند، کمک نماید .

برنج شکم ، چقدر برنج بخوریم تا چاق نشویم ، برنج و شکم

رابطه برنج و شکم بزرگ
اگر شما یک بشقاب برنج بخورید و پشت کامپیوتر بنشینید، عضلاتتان محروم از گلوکز نخواهند ماند، بلکه گلوکز وارد سلول های عضله می شوند تا ذخیره گردند و همچنین به عنوان چربی هم انبار می شوند .

خوردن مقادیر زیاد از غذاهای پرکربوهیدرات، ترشح انسولین را افزایش می دهد. انسولین، ذخیره گلوکز و همچنین اندوخته چربی را بیشتر می کند. بنابراین، خوردن غذایی پر از کربوهیدرات های تصفیه شده که ترشح انسولین را افزایش می دهند می تواند ذخیره چربی را هم افزایش دهد .

مطالعه ای که توسط موسسه ملی قلب و ریه انجام شد، تغذیه حدوداً 3000 مرد و زن را بررسی کرده و توزیع چربی آن ها را ارزیابی کرد. محققان دریافتند افرادی که در روز سه وعده یا بیشتر از غلات سبوس دار تغذیه می کنند و کمتر از یک وعده کربوهیدرات تصفیه شده مثل برنج سفید می خورند، چربی شکمشان به اندازه چشمگیری کمتر از آن هایی است که بیشتر از کربوهیدرات های تصفیه شده مصرف می نمایند. به طور کلی، خوردن غلات سبوس دار به جای کربوهیدرات های تصفیه شده توصیه می شود .

برای مثال، خوردن برنج قهوه ای به جای برنج سفید پیشنهاد بسیار خوبی است. پژوهشگران در این مطالعه به این نکته اشاره کردند که جایگزینی کربوهیدرات های تصفیه شده با غلات سبوس دار می تواند به تنظیم وزن و سایر مسائل مربوط به سلامتی کمک کند .

رژیم غذایی آسیایی ها چه تفاوتی دارد؟

اگر برنج سفید ریسک چربی شکم، دیابت نوع دوم و سندرم متابولیک را افزایش می دهد، پس چرا رژیم غذایی آسیایی با این که شامل مقدار چشمگیری برنج سفید نیز هست، این سه خطر را ندارد؟

این رژیم غذایی و سبک زندگی شامل تعادل در تغذیه و دست از خوردن کشیدن به محض احساس سیری هم می شود، نه این که تا خرخره بخورند! یک رژیم آسیایی سنتی پر از میوه جات، سبزی جات، چای سبز و البته همراه با سبک زندگی بسیار فعال می باشد .

بله، یک رژیم غذایی سنتی آسیایی برنج سفید هم دارد، اما سایر فاکتورهای موجود در شیوه زندگی آن ها تأثیر بسیار زیادی روی سلامتشان دارد. از زمانی که ملل آسیایی تمایل به تغذیه غربی پیدا کرده اند، میزان چاقی، بیماری های قلبی و دیابت نوع دوم در آن ها در حال افزایش است .

چقدر برنج بخوریم؟ مقدار مناسب برنج برای بزرگ نشدن شکم چقدر است؟
برنج سفید می تواند بخشی از سبک زندگی سالم باشد، مثل چیزی که در رژیم غذایی سنتی آسیایی می بینیم. با این وجود، مابقی تغذیه شما و نحوه زندگی تان تأثیر بزرگی روی سلامتتان دارد. اگر به یکجانشینی عادت دارید، خوردن میزان زیادی از برنج و سایر کربوهیدرات های تصفیه شده، باعث می شود به بدنتان بیشتر از نیازش کربوهیدرات برسانید. این اتفاق می تواند موجب افزایش ریسک وزن گیری در ناحیه شکمتان شود، احتمال ابتلا به دیابت نوع دوم را بالا ببرد و حتی مبتلا به سندرم متابولیک شوید .

در کنار یک وعده غذایی سالم که حاوی مقدار متعادلی پروتئین و چربی است، یک ظرف کوچک برنج بخورید، سبک زندگی فعال داشته باشید و زمان نشستن های تان را محدود کنید .

اگر برنج خوردن را دوست دارید و از آن لذت می برید، سعی کنید سایر فرم های آن را امتحان کنید مثل برنج قهوه ای. همچنین خوب است در مورد نوع برنجی که می خورید و سالم بودن منبع آن مطمئن شوید. بعضی از انواع برنج، بیشتر از حد مجاز آرسنیک دارند .

درست مانند سایر گروه های غذایی، به جای این که فقط از یک نوع غله تغذیه کنید، بهتر است از انواع گوناگون و متنوع غلات سبوس دار مصرف نمایید تا از بیشترین فواید آن ها برای سلامتی بهره مند شوید .
منبع : carinfo.blog

16 راز شادی خانم‌های همیشه خندان

بیشتر خانم‌ها می‌دانند که چگونه همسر، فرزندان یا اطرافیانشان را شاد کنند، اما وقتی نوبت به خودشان می‌رسد، این موضوع را نه تنها جدی نمی‌گیرند بلکه در کمترین اولویت زندگی‌شان نیز قرار می‌دهند، این در حالی است که روان‌شناسان معتقدند شادی در متن زندگی زنان باید جاری باشد نه در حاشیه زندگی‌شان.

16 راز شادی خانم‌های همیشه خندان
گم‌گشتگی و دوری از خویشتن واقعی و نداشتن اعتماد به نفس کمترین آسیب بی‌توجهی زنان نسبت به شادی خویش است. دنیا پر از زنانی است که نسبت به خود، آگاهی واقعی ندارند و بیشتر به جنبه‌های منفی وجودشان توجه دارند و دائم به این فکر می‌کنند که چه چیزهایی ندارند و انجام دادن چه کارهایی از عهده آنان خارج است.

تحقیقات متعددی نشان داده است که اکثریت قریب به اتفاق زنان به موجب درگیری در شش دام، احساس نارضایتی و ناخشنودی از زندگی می‌کنند. همه زنان به گونه‌ای با این شش دام آشنایند، دام‌های ضدشادی زنان معمولا با عبارت «فقط اگر» شروع می‌شوند؛ «فقط اگر زیبا، خوش‌اندام و لاغرتر بودم»، «فقط اگر وضعیت مالی بهتری داشتم»، «فقط اگر می‌توانستم مرد رویاهایم را انتخاب کنم»، «فقط اگر کمی خوش‌شانس بودم»، «فقط اگر می‌توانستم متفاوت‌تر از دیگران باشم»، «زندگی‌ام عالی و بی‌کم و کاست می‌شد»، «فقط اگر می‌توانستم توانایی‌هایم را نشان دهم و ترفیع رتبه بگیرم»؛ این باورهای ذهنی منفی قراردادی و خودساخته، نه‌تنها زنان را خوشبخت‌تر و شادتر نمی‌کند بلکه آنها را از توجه به خود دور کرده و موجب کاهش احساس رضایت و شادکامی‌شان می‌شود.

ریشه این دام‌های ضدشادی را باید در افکار منفی و تجربه بی‌وقفه هیجان منفی ترس جست و جو کرد. این ترس‌ها در بسیاری از مواقع، علت غیرواقعی دارند و با توجه و فکر کردن افراطی به آنها زمینه رشدشان فراهم می‌شود، بنابراین بر زنان واجب است برای شاد بودن و شاد زیستن، سری به افکار و باورهای غیرمنطقی‌شان بزنند و با شناخت بیشتری آنها را کنترل و مدیریت کنند.

شاد بودن برای زن، یک مهارت و انتخابی متفاوت است، چه‌بسا زنان بسیاری وجود دارند که به رغم شرایط سخت و دشوار زندگی‌شان توانسته‌اند زندگی شاد و سعادتمندی داشته باشند. این افراد لزوما قوی‌ترین و شجاع‌ترین زن‌ها نبوده و نیستند، بلکه آنچه آنها را از دیگران متفاوت و مجزا می‌کند این است که آنان سبک زندگی مساعدی داشته و شاد زیستن را فلسفه بنیادین زندگی خویش انتخاب کرده‌اند. زنان شاد خیلی خوب توانسته‌اند از تجارب تلخ و شیرین عبرت بگیرند و آنها را در برنامه زندگی‌شان بگنجانند و به جلو قدم بردارند، به بیان دیگر این گروه از زنان می‌دانند چگونه باید زندگی خوبی داشته باشند یا برای بهتر ساختن آن، چه باید انجام دهند.

برای شاد بودن عجله کنید

وقت تلف نکنید. همین امروز را غنیمت بشمارید و در همین لحظه اکنون برای شادی خود به پا خیزید. به نکات مطرح شده توجه کنید و برای اجرایی کردن آنها در تلاش باشید. این چند اصل، رازهایی هستند که با متحول کردن زندگی‌تان می‌توانند شما را به یک زن شاد و خندان تبدیل کنند. فراموش نکنید شما لایق بهترین احوال هستید و هیچ لوازم آرایشی به اندازه شادی و تبسم شیرین بر لب، نمی‌تواند شما را زیبا و جذاب‌تر کند.

کمال‌گرایی ممنوع!

زنان شاد خیلی خوب می‌دانند که کمال‌گرایی دشمن شادی‌شان است، آنان به جای داشتن نگاه آرمانی و ایده‌آل‌گرایانه به خود، سعی می‌کنند نگاه واقعی به خود داشته باشند و با پذیرش نقاط قوت و ضعف‌شان، برای تقویت و اصلاح آنها تلاش کنند. بی‌شک، نگاه واقعی به خود داشتن زمینه‌ای فراهم می‌کند که آنان در جهت کمال‌گرا بودن حرکت کنند.

خودباوری

«من خودم را باور دارم»، شعار اکثریت به قریب اتفاق زنان شادی است که خود را همان گونه که هستند پذیرفته‌اند و دوستش دارند. خوددوستداری و اهمیت به خویشتن خویش اولویت برتر آنان در زندگی است. زنان شاد هرگز ارزش خود را منوط به چیزی نمی‌دانند و وابسته به آن نمی‌کنند، در حقیقت به این باور رسیده‌اند که ارزش آنها بستگی به این ندارد که چه دارند و چگونه به نظر می‌رسند. معمولا آنان همیشه برای کسب احساس رضایت درونی، برقراری روابط موفق و داشتن سلامت و صداقت احساسی در تلاشند، چه‌بسا به یقین به این خودباوری رسیده‌اند که ارزشمندند و لیاقت‌ها و شایستگی برتری دارند که بسیاری ممکن است در حسرت داشتن آنها باشند.

مسئولیت در برابر خود

زنان شاد بدرستی به این حقیقت رسیده‌اند که زندگی مال آنهاست و در قبال آن نیز، خود مسئولند. آنها می‌دانند تنها خودشان هستند که می‌توانند کاری برای شاد بودن خود انجام دهند و سعادت و خوشبختی‌شان نیز تنها در گرو تفکرات سالم و تصمیمات درستشان دست‌یافتنی خواهد بود، به همین دلیل سعی می‌کنند برای شادی و رضایت از زندگی خویش، دستاویز هر ترفندی شوند، اما دست یافتن به آن را، هرگز به دیگران واگذار نکنند یا از دیگران انتظار نداشته باشند.

فرصت‌طلبی

زنان شاد مخالف سرسخت موکول کردن کار امروز به فرداها هستند. آنان بخوبی درک کرده‌اند
امروز تنها روزی است که می‌توانند از آن مطمئن باشند و برای آن برنامه‌ریزی کنند و نقشه بکشند. بنابراین همیشه در حال شکار لحظه هستند و سعی می‌کنند از هر فرصت پیش آمده، نهایت استفاده را ببرند. زنان شاد معمولا برای لحظه به لحظه هر روزشان برنامه دارند و خیلی خوب هم می‌دانند که چگونه از لحظات و ساعات هر روزشان بیشترین بهره را ببرند.

نه گفتن قاطعانه

این حکم عقل سلیم است که با گفتن یک «نه» قاطعانه، خود را رها سازی و به خویشتن خویش سلامی دوباره بگویی!

نه گفتن هنری است که بسیاری، مهارت استفاده از آن را نمی‌دانند و از ارزش بیان آن، کاملا بی‌اطلاع‌اند، در حالی که زنان شاد خیلی خوب از اثر جادویی این کلمه دو حرفی باخبرند و در وقت لزوم برای ابراز مخالفت خود از مطلبی، بی‌هیچ ترس و ابایی، بکرات از آن استفاده می‌کنند؛ چرا که خوب می‌دانند با «نه» گفتن به دیگران، مستحق تجربه فرصتی می‌شوند که به خود «آری» بگویند و با حساب آوردن خویشتن خویش، به طرز شایسته‌ای اثبات خود کنند.

احترام به اقتدار خود

زنان شاد به اقتدار و صلابت درونی‌شان احترام می‌گذارند و برای وجود درونی خویش ارزش قائل‌اند، آنان بخوبی توانسته‌اند قدرت شخصی‌شان را درک کنند و اهمیت ویژه‌ای برای آن قائل شوند، به عبارت دیگر، زنان شاد به این باور و یقین رسیده‌اند که زندگی‌شان متعلق به خودشان است نه وابسته به دیگران، پس برای ارتقای خویش و بهتر بودن کیفیت و کمیت زندگی‌شان دائم در تلاش هستند.

قدرت انتخاب قوی

زنان شاد هرگز منتظر دست معجزه‌گر و خوش‌یمن تقدیر و سرنوشت نیستند و هرگز تسلیم بازی درون گردون و قسمت نمی‌شوند. آنان به این قدرت فکر و باور رسیده‌اند که در زندگی، قدرت انتخاب دارند و می‌توانند بهترین‌ها را لایق خود سازند و شایسته آن نیز هستند، بنابراین برای انتخاب‌های زندگی‌شان توجه ویژه‌ای دارند و برای حصول آنها از هیچ سرمایه‌گذاری عاطفی و فکری فروگذار نیستند.

از خودگذشتگی و بخشش

کوهی از غم هم که باشند، اگر چه شاید ناراحت و آزرده خاطرشان کند، اما هرگز بر دلشان سنگینی نمی‌کند و از قدرت حرکت‌شان نمی‌کاهد. زنان شاد از قدرت بخشش مطلع هستند و آن را به عنوان یک اصل در اولویت اول، ارتباط خود با دیگران قرار داده‌اند. آنان معتقدند: گذشت، کمک به دیگری نیست بلکه کمک به خویش و رهایی از تفکرات آزاردهنده و مستاصل‌کننده است. زنان شاد با گذشت و بخشش از خطاهای دیگران، براحتی خود را از شر اصطکاک‌های ذهنی و روحی خلاص کرده و به خویش کمک می‌کنند که آرامش را دو دستی در آغوش بگیرند و از وجود صمیمی آن لذت ببرند.

وقت گذاشتن برای خود

زنان شاد نه همیشه خوابند و نه همیشه بیدار؛ نه همیشه مشغول همسرداری و بچه‌داری‌اند و نه همیشه غافل از نقش‌های زنانه! آنان برنامه ویژه‌ای برای زندگی دارند، طوری برنامه‌ریزی می‌کنند که نه‌تنها همیشه در اختیار همسر و فرزندان باشند بلکه زمانی را نیز برای وقت گذراندن با خود داشته باشند. معمولا آنان به خود می‌رسند و دائم برای با طراوت و شاد بودنشان تلاش می‌کنند و به هر طریق ممکن تجدید روحیه کرده و روح و روان خود را سالم و پرانرژی نگاه می‌دارند، مثلا با اختصاص دادن زمانی از اوقات روزانه به خویش، فرصت خلوت کردن با خود پیدا می‌کنند و به علاقه‌مندی‌ها و سرگرمی‌هایشان می‌پردازند؛ مطالعه کردن، ورزش کردن، گفت‌وگو با همسر، دیدار دوستان و آشنایان، بازی با بچه‌ها و... برخی از فعالیت‌های زنان شاد است.

دوری از بدبینی

وقایع بد و اتفاقات ناخوشایند را جزیی اجتناب‌ناپذیر، از هر زندگی می‌دانند که فراگیر و همیشگی نیست و به یقین می‌دانند این رویداد تلخ، ناخوشی حال امروزشان است که در فردا روزی به پایان خواهید رسید. زنان شاد معمولا عادت ندارند رویدادهای ناگوار را به طور شخصی ارزیابی کنند و آنها را منحصر به خود قلمداد کنند، به دیگر سخن، در خزانه فکری و رفتاری آنها چیزی به نام «بدبیاری»، «بدشانسی و بداقبالی»، «ای کاش»، «اما...» و «اگر...»، معنا و مفهومی ندارد. زنان شاد آیه یاس نیستند و قبول دارند چرخ روزگار همیشه به کام شان نخواهد بود، پس سعی می‌کنند مثبت بیندیشند و باور داشته باشند که «پایان شب سیه سپید است» و بالاخره روزی ختم این روزهای تلخ را خواهند گرفت. آنان به خود اطمینان دارند و قادرند هر آنچه را که می‌خواهند به دست آورند؛ «خواستن توانستن است» شعارشان است و یقین دارند همه چیز دست یافتنی است به شرط آن که فقط بخواهند!

تلاشگر و کوشا

زنان شاد خوب می‌دانند که خوشبختی و شادمانی بدون تلاش و زحمت دست نیافتنی است، بنابراین برای حصول کوچک‌ترین خواسته‌ها تلاش می‌کنند و هنگام مواجهه با سختی‌ها و مشکلات نیز، صبور بوده و اجازه ناامیدی به خود نمی‌دهند بلکه با تمام توان به جنگ احساس شکست و ناتوانی می‌روند؛ معمولا به جای به دست گرفتن کاسه «چه کنم چه کنم»، به دنبال حل مساله و یافتن راه‌حل‌های منطقی هستند، هراز باره هم لازم باشد پیش می‌روند تا راهی بیابند که بتوانند انتظارات خود یا اطرافیانشان را مرتفع سازند.

واقع‌گرا بودن

منطقی هستند و هرگز راجع به داشته‌ها و نداشته‌های زندگی‌شان خیالبافی و ایده‌آل‌گرایی نمی‌کنند. آنان به خوبی می‌دانند در هر مرحله از زندگی ممکن است چیزی را از دست بدهند، اما در مقابل، چیزی را هم به دست آورند. به بودن و نبودن‌های حقیقت زندگی باور دارند و با بصیرتی بسیار نیز، آنها را پذیرفته‌اند، بنابراین یاد گرفته‌اند هرگز به خود اجازه ندهند، تحولی هر چند جزیی، حال و احوالشان را کن فیکون کند و آنها را شاد یا درمانده سازد.

توجه به همه نقش‌ها

زنان شاد تک‌بعدی نیستند و نگاه چند بعدی به زندگی دارند، آنها به خوبی حد و مرزهایشان را می‌شناسند و برای هر بخش آن، سرمایه‌گذاری عاطفی و روانی مشخصی را تعیین می‌کنند. زنان شاد متوجه تمامی نقش‌های زندگی‌شان هستند و به خوبی نیز می‌توانند از عهده وظایف مرتبط با آنها برآیند؛ نقش‌های دختری، همسری، مادری، خواهری و... در کنار نقش خانه‌داری یا اشتغال و کار بیرون از خانه، ابعاد متفاوتی از هویت‌های یک زن است که تنها زنان شاد می‌توانند به درستی بین آنها تمایز قائل شده و هرگز اجازه ندهند که تداخل نقش ایجاد شود یا برخی از نقش‌ها به فراموشی سپرده شوند. مثلا یک زن شاد می‌داند بخشی از هویت او به شغل و کاری که انجام می‌دهد، مربوط است، پس هرگز اجازه نمی‌دهد همه هویتش را کارش رقم بزند.

پرهیز از بلندپروازی

زنان شاد بلندپرواز نیستند و می‌دانند هر واقعیتی به زمانی مشخص، چه بخواهند و چه نخواهند، حتمی‌الوقوع خواهد بود. آنان می‌دانند که می‌توانند صاحب هر آنچه که می‌خواهند شوند، اما لزوما همه چیز در یک زمان مشخص و به وقت دلخواه آنان به دست نخواهد آمد، بنابراین پرورش یا تقویت این فکر را بسیار مورد تاکید قرار می‌دهند و دائم برای پذیرش و اجرایی کردن آن در تلاش‌ هستند.

شناخت شادی
نگرش مثبت، شناسایی علاقه‌مندی‌ها و توانمندی‌ها، روابط عاطفی عمیق و ارزشمند، زندگی پرمعنا، تلاش برای بهتر بودن، خودشناسی، احترام به خویش و دیگران، درک متقابل و... از اجزای اصلی تشکیل‌دهنده شادمانی و خوشبختی است که زنان شاد برای حصول، پرورش و تقویت آنان، تمرین و ممارست بسیار می‌کنند.


منبع: jamejamonline

16 راز شادی خانم‌های همیشه خندان

بیشتر خانم‌ها می‌دانند که چگونه همسر، فرزندان یا اطرافیانشان را شاد کنند، اما وقتی نوبت به خودشان می‌رسد، این موضوع را نه تنها جدی نمی‌گیرند بلکه در کمترین اولویت زندگی‌شان نیز قرار می‌دهند، این در حالی است که روان‌شناسان معتقدند شادی در متن زندگی زنان باید جاری باشد نه در حاشیه زندگی‌شان.

16 راز شادی خانم‌های همیشه خندان
گم‌گشتگی و دوری از خویشتن واقعی و نداشتن اعتماد به نفس کمترین آسیب بی‌توجهی زنان نسبت به شادی خویش است. دنیا پر از زنانی است که نسبت به خود، آگاهی واقعی ندارند و بیشتر به جنبه‌های منفی وجودشان توجه دارند و دائم به این فکر می‌کنند که چه چیزهایی ندارند و انجام دادن چه کارهایی از عهده آنان خارج است.

تحقیقات متعددی نشان داده است که اکثریت قریب به اتفاق زنان به موجب درگیری در شش دام، احساس نارضایتی و ناخشنودی از زندگی می‌کنند. همه زنان به گونه‌ای با این شش دام آشنایند، دام‌های ضدشادی زنان معمولا با عبارت «فقط اگر» شروع می‌شوند؛ «فقط اگر زیبا، خوش‌اندام و لاغرتر بودم»، «فقط اگر وضعیت مالی بهتری داشتم»، «فقط اگر می‌توانستم مرد رویاهایم را انتخاب کنم»، «فقط اگر کمی خوش‌شانس بودم»، «فقط اگر می‌توانستم متفاوت‌تر از دیگران باشم»، «زندگی‌ام عالی و بی‌کم و کاست می‌شد»، «فقط اگر می‌توانستم توانایی‌هایم را نشان دهم و ترفیع رتبه بگیرم»؛ این باورهای ذهنی منفی قراردادی و خودساخته، نه‌تنها زنان را خوشبخت‌تر و شادتر نمی‌کند بلکه آنها را از توجه به خود دور کرده و موجب کاهش احساس رضایت و شادکامی‌شان می‌شود.

ریشه این دام‌های ضدشادی را باید در افکار منفی و تجربه بی‌وقفه هیجان منفی ترس جست و جو کرد. این ترس‌ها در بسیاری از مواقع، علت غیرواقعی دارند و با توجه و فکر کردن افراطی به آنها زمینه رشدشان فراهم می‌شود، بنابراین بر زنان واجب است برای شاد بودن و شاد زیستن، سری به افکار و باورهای غیرمنطقی‌شان بزنند و با شناخت بیشتری آنها را کنترل و مدیریت کنند.

شاد بودن برای زن، یک مهارت و انتخابی متفاوت است، چه‌بسا زنان بسیاری وجود دارند که به رغم شرایط سخت و دشوار زندگی‌شان توانسته‌اند زندگی شاد و سعادتمندی داشته باشند. این افراد لزوما قوی‌ترین و شجاع‌ترین زن‌ها نبوده و نیستند، بلکه آنچه آنها را از دیگران متفاوت و مجزا می‌کند این است که آنان سبک زندگی مساعدی داشته و شاد زیستن را فلسفه بنیادین زندگی خویش انتخاب کرده‌اند. زنان شاد خیلی خوب توانسته‌اند از تجارب تلخ و شیرین عبرت بگیرند و آنها را در برنامه زندگی‌شان بگنجانند و به جلو قدم بردارند، به بیان دیگر این گروه از زنان می‌دانند چگونه باید زندگی خوبی داشته باشند یا برای بهتر ساختن آن، چه باید انجام دهند.

برای شاد بودن عجله کنید

وقت تلف نکنید. همین امروز را غنیمت بشمارید و در همین لحظه اکنون برای شادی خود به پا خیزید. به نکات مطرح شده توجه کنید و برای اجرایی کردن آنها در تلاش باشید. این چند اصل، رازهایی هستند که با متحول کردن زندگی‌تان می‌توانند شما را به یک زن شاد و خندان تبدیل کنند. فراموش نکنید شما لایق بهترین احوال هستید و هیچ لوازم آرایشی به اندازه شادی و تبسم شیرین بر لب، نمی‌تواند شما را زیبا و جذاب‌تر کند.

کمال‌گرایی ممنوع!

زنان شاد خیلی خوب می‌دانند که کمال‌گرایی دشمن شادی‌شان است، آنان به جای داشتن نگاه آرمانی و ایده‌آل‌گرایانه به خود، سعی می‌کنند نگاه واقعی به خود داشته باشند و با پذیرش نقاط قوت و ضعف‌شان، برای تقویت و اصلاح آنها تلاش کنند. بی‌شک، نگاه واقعی به خود داشتن زمینه‌ای فراهم می‌کند که آنان در جهت کمال‌گرا بودن حرکت کنند.

خودباوری

«من خودم را باور دارم»، شعار اکثریت به قریب اتفاق زنان شادی است که خود را همان گونه که هستند پذیرفته‌اند و دوستش دارند. خوددوستداری و اهمیت به خویشتن خویش اولویت برتر آنان در زندگی است. زنان شاد هرگز ارزش خود را منوط به چیزی نمی‌دانند و وابسته به آن نمی‌کنند، در حقیقت به این باور رسیده‌اند که ارزش آنها بستگی به این ندارد که چه دارند و چگونه به نظر می‌رسند. معمولا آنان همیشه برای کسب احساس رضایت درونی، برقراری روابط موفق و داشتن سلامت و صداقت احساسی در تلاشند، چه‌بسا به یقین به این خودباوری رسیده‌اند که ارزشمندند و لیاقت‌ها و شایستگی برتری دارند که بسیاری ممکن است در حسرت داشتن آنها باشند.

مسئولیت در برابر خود

زنان شاد بدرستی به این حقیقت رسیده‌اند که زندگی مال آنهاست و در قبال آن نیز، خود مسئولند. آنها می‌دانند تنها خودشان هستند که می‌توانند کاری برای شاد بودن خود انجام دهند و سعادت و خوشبختی‌شان نیز تنها در گرو تفکرات سالم و تصمیمات درستشان دست‌یافتنی خواهد بود، به همین دلیل سعی می‌کنند برای شادی و رضایت از زندگی خویش، دستاویز هر ترفندی شوند، اما دست یافتن به آن را، هرگز به دیگران واگذار نکنند یا از دیگران انتظار نداشته باشند.

فرصت‌طلبی

زنان شاد مخالف سرسخت موکول کردن کار امروز به فرداها هستند. آنان بخوبی درک کرده‌اند
امروز تنها روزی است که می‌توانند از آن مطمئن باشند و برای آن برنامه‌ریزی کنند و نقشه بکشند. بنابراین همیشه در حال شکار لحظه هستند و سعی می‌کنند از هر فرصت پیش آمده، نهایت استفاده را ببرند. زنان شاد معمولا برای لحظه به لحظه هر روزشان برنامه دارند و خیلی خوب هم می‌دانند که چگونه از لحظات و ساعات هر روزشان بیشترین بهره را ببرند.

نه گفتن قاطعانه

این حکم عقل سلیم است که با گفتن یک «نه» قاطعانه، خود را رها سازی و به خویشتن خویش سلامی دوباره بگویی!

نه گفتن هنری است که بسیاری، مهارت استفاده از آن را نمی‌دانند و از ارزش بیان آن، کاملا بی‌اطلاع‌اند، در حالی که زنان شاد خیلی خوب از اثر جادویی این کلمه دو حرفی باخبرند و در وقت لزوم برای ابراز مخالفت خود از مطلبی، بی‌هیچ ترس و ابایی، بکرات از آن استفاده می‌کنند؛ چرا که خوب می‌دانند با «نه» گفتن به دیگران، مستحق تجربه فرصتی می‌شوند که به خود «آری» بگویند و با حساب آوردن خویشتن خویش، به طرز شایسته‌ای اثبات خود کنند.

احترام به اقتدار خود

زنان شاد به اقتدار و صلابت درونی‌شان احترام می‌گذارند و برای وجود درونی خویش ارزش قائل‌اند، آنان بخوبی توانسته‌اند قدرت شخصی‌شان را درک کنند و اهمیت ویژه‌ای برای آن قائل شوند، به عبارت دیگر، زنان شاد به این باور و یقین رسیده‌اند که زندگی‌شان متعلق به خودشان است نه وابسته به دیگران، پس برای ارتقای خویش و بهتر بودن کیفیت و کمیت زندگی‌شان دائم در تلاش هستند.

قدرت انتخاب قوی

زنان شاد هرگز منتظر دست معجزه‌گر و خوش‌یمن تقدیر و سرنوشت نیستند و هرگز تسلیم بازی درون گردون و قسمت نمی‌شوند. آنان به این قدرت فکر و باور رسیده‌اند که در زندگی، قدرت انتخاب دارند و می‌توانند بهترین‌ها را لایق خود سازند و شایسته آن نیز هستند، بنابراین برای انتخاب‌های زندگی‌شان توجه ویژه‌ای دارند و برای حصول آنها از هیچ سرمایه‌گذاری عاطفی و فکری فروگذار نیستند.

از خودگذشتگی و بخشش

کوهی از غم هم که باشند، اگر چه شاید ناراحت و آزرده خاطرشان کند، اما هرگز بر دلشان سنگینی نمی‌کند و از قدرت حرکت‌شان نمی‌کاهد. زنان شاد از قدرت بخشش مطلع هستند و آن را به عنوان یک اصل در اولویت اول، ارتباط خود با دیگران قرار داده‌اند. آنان معتقدند: گذشت، کمک به دیگری نیست بلکه کمک به خویش و رهایی از تفکرات آزاردهنده و مستاصل‌کننده است. زنان شاد با گذشت و بخشش از خطاهای دیگران، براحتی خود را از شر اصطکاک‌های ذهنی و روحی خلاص کرده و به خویش کمک می‌کنند که آرامش را دو دستی در آغوش بگیرند و از وجود صمیمی آن لذت ببرند.

وقت گذاشتن برای خود

زنان شاد نه همیشه خوابند و نه همیشه بیدار؛ نه همیشه مشغول همسرداری و بچه‌داری‌اند و نه همیشه غافل از نقش‌های زنانه! آنان برنامه ویژه‌ای برای زندگی دارند، طوری برنامه‌ریزی می‌کنند که نه‌تنها همیشه در اختیار همسر و فرزندان باشند بلکه زمانی را نیز برای وقت گذراندن با خود داشته باشند. معمولا آنان به خود می‌رسند و دائم برای با طراوت و شاد بودنشان تلاش می‌کنند و به هر طریق ممکن تجدید روحیه کرده و روح و روان خود را سالم و پرانرژی نگاه می‌دارند، مثلا با اختصاص دادن زمانی از اوقات روزانه به خویش، فرصت خلوت کردن با خود پیدا می‌کنند و به علاقه‌مندی‌ها و سرگرمی‌هایشان می‌پردازند؛ مطالعه کردن، ورزش کردن، گفت‌وگو با همسر، دیدار دوستان و آشنایان، بازی با بچه‌ها و... برخی از فعالیت‌های زنان شاد است.

دوری از بدبینی

وقایع بد و اتفاقات ناخوشایند را جزیی اجتناب‌ناپذیر، از هر زندگی می‌دانند که فراگیر و همیشگی نیست و به یقین می‌دانند این رویداد تلخ، ناخوشی حال امروزشان است که در فردا روزی به پایان خواهید رسید. زنان شاد معمولا عادت ندارند رویدادهای ناگوار را به طور شخصی ارزیابی کنند و آنها را منحصر به خود قلمداد کنند، به دیگر سخن، در خزانه فکری و رفتاری آنها چیزی به نام «بدبیاری»، «بدشانسی و بداقبالی»، «ای کاش»، «اما...» و «اگر...»، معنا و مفهومی ندارد. زنان شاد آیه یاس نیستند و قبول دارند چرخ روزگار همیشه به کام شان نخواهد بود، پس سعی می‌کنند مثبت بیندیشند و باور داشته باشند که «پایان شب سیه سپید است» و بالاخره روزی ختم این روزهای تلخ را خواهند گرفت. آنان به خود اطمینان دارند و قادرند هر آنچه را که می‌خواهند به دست آورند؛ «خواستن توانستن است» شعارشان است و یقین دارند همه چیز دست یافتنی است به شرط آن که فقط بخواهند!

تلاشگر و کوشا

زنان شاد خوب می‌دانند که خوشبختی و شادمانی بدون تلاش و زحمت دست نیافتنی است، بنابراین برای حصول کوچک‌ترین خواسته‌ها تلاش می‌کنند و هنگام مواجهه با سختی‌ها و مشکلات نیز، صبور بوده و اجازه ناامیدی به خود نمی‌دهند بلکه با تمام توان به جنگ احساس شکست و ناتوانی می‌روند؛ معمولا به جای به دست گرفتن کاسه «چه کنم چه کنم»، به دنبال حل مساله و یافتن راه‌حل‌های منطقی هستند، هراز باره هم لازم باشد پیش می‌روند تا راهی بیابند که بتوانند انتظارات خود یا اطرافیانشان را مرتفع سازند.

واقع‌گرا بودن

منطقی هستند و هرگز راجع به داشته‌ها و نداشته‌های زندگی‌شان خیالبافی و ایده‌آل‌گرایی نمی‌کنند. آنان به خوبی می‌دانند در هر مرحله از زندگی ممکن است چیزی را از دست بدهند، اما در مقابل، چیزی را هم به دست آورند. به بودن و نبودن‌های حقیقت زندگی باور دارند و با بصیرتی بسیار نیز، آنها را پذیرفته‌اند، بنابراین یاد گرفته‌اند هرگز به خود اجازه ندهند، تحولی هر چند جزیی، حال و احوالشان را کن فیکون کند و آنها را شاد یا درمانده سازد.

توجه به همه نقش‌ها

زنان شاد تک‌بعدی نیستند و نگاه چند بعدی به زندگی دارند، آنها به خوبی حد و مرزهایشان را می‌شناسند و برای هر بخش آن، سرمایه‌گذاری عاطفی و روانی مشخصی را تعیین می‌کنند. زنان شاد متوجه تمامی نقش‌های زندگی‌شان هستند و به خوبی نیز می‌توانند از عهده وظایف مرتبط با آنها برآیند؛ نقش‌های دختری، همسری، مادری، خواهری و... در کنار نقش خانه‌داری یا اشتغال و کار بیرون از خانه، ابعاد متفاوتی از هویت‌های یک زن است که تنها زنان شاد می‌توانند به درستی بین آنها تمایز قائل شده و هرگز اجازه ندهند که تداخل نقش ایجاد شود یا برخی از نقش‌ها به فراموشی سپرده شوند. مثلا یک زن شاد می‌داند بخشی از هویت او به شغل و کاری که انجام می‌دهد، مربوط است، پس هرگز اجازه نمی‌دهد همه هویتش را کارش رقم بزند.

پرهیز از بلندپروازی

زنان شاد بلندپرواز نیستند و می‌دانند هر واقعیتی به زمانی مشخص، چه بخواهند و چه نخواهند، حتمی‌الوقوع خواهد بود. آنان می‌دانند که می‌توانند صاحب هر آنچه که می‌خواهند شوند، اما لزوما همه چیز در یک زمان مشخص و به وقت دلخواه آنان به دست نخواهد آمد، بنابراین پرورش یا تقویت این فکر را بسیار مورد تاکید قرار می‌دهند و دائم برای پذیرش و اجرایی کردن آن در تلاش‌ هستند.

شناخت شادی
نگرش مثبت، شناسایی علاقه‌مندی‌ها و توانمندی‌ها، روابط عاطفی عمیق و ارزشمند، زندگی پرمعنا، تلاش برای بهتر بودن، خودشناسی، احترام به خویش و دیگران، درک متقابل و... از اجزای اصلی تشکیل‌دهنده شادمانی و خوشبختی است که زنان شاد برای حصول، پرورش و تقویت آنان، تمرین و ممارست بسیار می‌کنند.


منبع: jamejamonline

خواص تفاله هویج و فواید آن برای سلامت و زیبایی

خوردن هویج و یا نوشیدن آب هویج، ویتامین ها و مواد معدنی ضروری مانند ویتامین a، که برای حفظ چشم و پوست شما مفید است را مهیا می کند.هویج همچنین منبع خوبی برای پتاسیم و ویتامین K است. مواد مغذی اصلی که در آبمیوه های هویج وجود ندارد ولی در کل هویج یافت می شود، فیبر است ؛ اکثر مواد مغذی دیگر، آنتی اکسیدان ها و فیتوکمیکول ها در هویج یافت می شوند – کیفیتشان در فرایند آب گیری از بین نمی رود.

خواص و فواید غذایی تفاله هویج
فیبر :
ماده مغذی اصلی که از طریق آب هویج از بین می روند فیبر است. حدود هشت هویج بزرگ برای تولید ۸ اونس یا ۱ فنجان آب هویجاستفاده می شود. در چهار هویج بزرگ ۸ گرم فیبر وجود دارد، اما در ۱ فنجان آب هویج تنها ۲ گرم فیبر وجود دارد ، شش گرم فیبر در تفاله بعد از آبگیری باقی می ماند و این فیبر برای تنظیم هضم شما ضروری است و همچنین سطح کلسترول شما را سالم نگه می دارد.
مؤسسه پزشکی توصیه می کند که زنان روزانه ۲۱ تا ۲۵ گرم فیبر دریافت کنند و مردان روزانه ۳۰ تا ۳۸ گرم ، خوردن چهار هویج بزرگ به جای آب هویج کمک خواهد کرد که به این هدف برسید.

ویتامین A از خواص تفاله هویج:
آب هویج حاوی ویتامین ها، مواد معدنی و فیتو شیمیایی های زیادی است که در کل هویج وجود دارد ؛ هویج و آب هویج هر دو غنی از ویتامین A هستند فقط مقدار بسیار کمی از آن با آبگیری از بین می رود. ویتامین A برای حفظ سلامت چشمان، پوست، استخوان ها و دندان ها ضروری است و فقط ۱ فنجان آب هویج تقریبا ۳۲۲ درصد نیاز روزانه شما را برای ویتامین A فراهم می کند.
فواید تفاله هویج
فواید غذایی تفاله هویج

تفاله هویج دارای پتاسیم و ویتامین K است :
هویج منبع خوبی از ویتامین K و پتاسیم نیز است و هیچ یک از این مواد مغذی توسط آبگیری از بین نمی رود. پتاسیم کافی برای حفظ تعادل مایع بدن مفید است و به انتقال عصب کمک خواهد کرد و ویتامین K برای لخته شدن خون و تشکیل پروتئین در استخوانها، عضلات و کلیه ضروری است. یک فنجان آب هویج ۲۰ درصد از نیاز روزانه شما را برای پتاسیم و حدود ۳۵ درصد نیاز شما به ویتامین K را تامین می کند.

تفاله باقی مانده :
برای جلوگیری از هدر رفتن فیبر، می توانید تفاله را بعد از صرف آب هویج بخورید، هرچند که بسیار جذاب نیست.
بهتر است تفاله را به مافین و یا کیک هویج اضافه کنید. تفاله باقی مانده از آب هویج را نیز می تواند به غذای جوجه های خود اضافه کنید.
اگر شما به سادگی تفاله را دور می ریزید، یعنی فیبرهایش را هدر می دهید.
تا زمانی که مقدار زیادی فیبر از دیگر منابع دریافت می کنید، نوشیدن آب هویج یک راه آسان برای اضافه کردن مواد مغذی اضافی به رژیم غذایی روزمره است.

خواص و کاربرد تفاله هویج در آشپزی
برای پخت خورش فسنجان می توانید به اندازه پودر گردو از تفاله های هویج استفاده کنید به این روش که آنها را در روغن تفت دهید و به خورش اضافه کنید ولی چرا؟ به این دلیل که با اضافه کردن تفاله هویج به غذایتان؛ خورش فسنجان علاوه بر مزه بهتر، رنگ هویج می گیرد.

با تفاله هویج ته دیگ عالی و خوشمزه درست کنید به این روش که کمی از آنها را با ماست و تخم مرغ و زعفران و نمک مخلوط کرده، از برنج آبکش شده یکی دو کفگیر به مواد اضافه کنید و ته قابلمه برنجتان که از قبل روغن در آن داغ کرده اید پخش کنید و برنج را روی آن بریزید.

برای پخت سریع سوپ و آماده کردن سوپ لعاب دار از تفاله هویج استفاده کنید به این روش که وقتی سوپ تهیه می کنید مقداری از تفاله های هویج را در آن بریزید.

با تفاله هویج می توانید مرغ را هم خوش طعم تر کنید به این روش که در زمان پخت مرغ، پیاز را رنده کرده، از این تفاله های هویج به آن اضافه کنید.

برای خوش مزه شدن کوکوی سبزی و سیب زمینی هنگام پخت مقداری از تفاله های هویج را به مایه کوکو اضافه کنید.


ماسک صورت با تفاله هویج برای جوانسازی پوست

هویج ۲ الی ۳ عدد متوسط

عسل ۲ قاشق غذاخوری

روغن زیتون ۱ قاشق غذاخوری

هویج ها را آب پز کنید و سپس خوب له کرده و اجازه دهید تا سرد شوند. از تفاله ی هویج هم می توانید استفاده کنید.

روغن زیتون و عسل را به خوبی با یکدیگر مخلوط کنید و در وصرت نیاز چند قطه آب نیز به آن اضافه کنید. در انتها تفاله ی هویج را به مواد اضافه کرده و به پوست صورت خود بمالید و اجازه دهید تا ۱۵ دقیقه روی پوست این ماسک جوان کننده باقی بماند. اگر پوست شما خشک است یک قاشق چایخوری گلیسیرین به مواد ماسک اضافه کنید. عصاره ی هویج باعث انعطاف پذیری پوست و رشد سلول های جوان می شود.

منبع: تهران نیوز

اوریون چیست و چه علائمی دارد؟

اوریون یک بیماری مسری است که توسط یک ویروس ایجاد شده و می‌تواند از طریق بزاق، ترشحات بینی و تماس نزدیک فرد به فرد منتقل شود و عمدتا بر غدد بزاقی که در نزدیکی گوش شما قرار دارد و بنام غدد پاروتید شناخته می‌شوند، تاثیر می‌گذارد. اوریون می‌تواند یک یا هر دو این غده را متورم کند. تا زمانی که واکسیناسیون اوریون رایج شود، این بیماری به طور معمول دیده می‌شد. اما از آن زمان، تعداد موارد به طور چشمگیری کاهش یافته است. عوارض اوریون، مانند افت شنوایی، به طور بالقوه جدی اما نادر است. درمان خاصی برای اوریون وجود ندارد.

علائم اوریون چیست؟
برخی از افراد مبتلا به ویروس اوریون هیچ علامت یا نشانه ای ندارند و یا علائمشان بسیار خفیف است. علائم اوریون معمولا در عرض دو هفته از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می‌شود. بزرگسالان نیز به ندرت، مبتلا به اوریون می‌شوند. در این حالت، علائم معمولا یکسان بوده ومانند کودکان است، اما گاهی اوقات کمی بدتر بوده و عوارض کمی بیشتر است.
علامت اولیه اوریون تورم غدد بزاقی است که باعث می‌شود گونه ها پف کنند. علائم و نشانه‌های دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درد در غدد بزاقی متورم در یک یا هر دو طرف صورتتان
اشکال در بلع غذا
درد هنگام جویدن یا بلع
تب
سردرد
دردهای عضلانی
ضعف و خستگی
از دست دادن اشتها و تهوع
خشکی دهان
درد مفاصل

دلایل ابتلا به اوریون چیست؟
اوریون توسط یک عفونت ویروسی ایجاد می‌شود که با تماس فرد به فرد و از طریق ترشحات تنفسی (بزاق آلوده) به راحتی انتقال می‌یابد. هنگام ابتلا به اوریون، ویروس از طریق دستگاه تنفسی به غدد بزاقی منتقل شده و تکثیر می‌یابد و باعث تورم غدد بزاقی می‌شود.

نمونه‌هایی از نحوه انتشار ویروس اوریون می‌‎توان به موارد زیر اشاره کرد:
عطسه یا سرفه
با استفاده از بشقاب و قاشق یک فرد آلوده
به اشتراک گذاشتن غذا و نوشیدنی با کسی که آلوده به ویروس است.
بوسیدن
زمانی که یک فرد آلوده به بینی یا دهان خود دست می‌زند و سپس آن را بر روی سطوحی می‌زند که اشخاص دیگر ممکن است با آن تماس داشته باشند.
افرادی که مبتلا به ویروس اوریون هستند تقریبا حدود ۱۵ روز (۶ روز قبل از شروع علائم و ۹ روز بعد از شروع آن) مسری هستند.

عوارض جانبی
عوارض اوریون نادر است، اما اگر درمان نشود، می‌تواند جدی باشد. اوریون بیشتر بر غدد پاروتید تاثیر می‌گذارد. با این حال، اکثر مواقع عوارض اوریون شامل التهاب و تورم در برخی قسمت‌های بدن می‌باشد مانند:

بیضه‌ها: التهاب بیضه‌ها که به عنوان ارکیت شناخته می‌شود، باعث می‌شود که یک یا هر دو بیضه در مردانی که به بلوغ رسیده اند، متورم شوند. ارکیت دردناک است، اما به ندرت منجر به ناباروری و عقیمی در کودکی می‌شود. شما می‌توانید درد ارکیت را با قرار دادن کمپرس سرد بر روی بیضه‌ها چندین بار در روز تسکین دهید. در صورت لزوم، پزشک ممکن است داروهای ضد درد را تجویز کند.

مغز: عفونت‌های ویروسی مانند اوریون می‌تواند منجر به التهاب مغز (آنسفالیت) شود. انسفالیت می‌تواند مشکلات عصبی را ایجاد کند و تهدید کننده حیات شود.در صورتی که اوریون دارید و دچار تشنج، از دست دادن هوشیاری یا سردرد شدید بایستی به پزشک مراجعه کنید.

غشاء و مایع اطراف مغز و نخاع: التهاب و تورم این ناحیه که به عنوان مننژیت شناخته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که ویروس اوریون از طریق جریان خون شما پخش شود و سیستم عصبی مرکزی شما را آلوده کند. در صورتی که اوریون دارید و دچار تشنج، از دست دادن هوشیاری یا سردرد شدید بایستی به پزشک مراجعه کنید.

پانکراس: التهاب پانکراس به عنوان پانکراتیت شناخته می شود. علائم و نشانه ‌ای این بیماری، شامل درد در قسمت فوقانی شکم، تهوع و استفراغ است. پانکراتیت ناشی از اوریون یک وضعیت موقتی است.

عوارض دیگر اوریون نیز عبارتند از:

از دست دادن شنوایی: از دست دادن شنوایی می‌تواند در یک یا هر دو گوش رخ دهد. اگرچه نادر است، اما از دست دادن شنوایی گاهی دائمی است.

مشکلات قلبی: به ندرت، اوریون با ضربان قلب غیرطبیعی و بیماری‌های عضلانی قلب همراه است.

سقط جنین: در هنگام بارداری، به خصوص در اوایل بارداری، آلودگی با ویرووس اوریون می‌تواند منجر به سقط جنین شود. در واقع زنان مبتلا به اوریون ممکن است تورم تخمدان را تجربه کنند. التهاب می‌تواند دردناک باشد اما به تخمک‌های زن آسیب نمی‌رساند. با این حال، اگر یک زن در طی بارداری مبتلا به اوریون شود، خطر ابتلا به سقط جنین در او افزایش می‌یابد.

روش‌های پیشگیری از اوریون چیستند؟
بهترین راه برای پیشگیری از اوریون، واکسینه شدن نسبت به این بیماری است. اکثر افراد پس از واکسیناسیون کامل، ایمنی به اوریون پیدا می‌کنند. همچنین ابتلای یکبار به اوریون فرد را نسبت به ابتلای مجدد بیماری ایمن می‌کند.

بهترین راه برای پیشگیری از اوریون، واکسینه شدن نسبت به این بیماری است.

واکسن اوریون معمولا به صورت ترکیبی از سرخک، سرخچه و اوریون(MMR) است که دارای ایمن ترین و موثرترین شکل واکسن است. تجویز دو دوز واکسن MMR پیش از ورود کودک به مدرسه توصیه می‌شود. این واکسن‌ها باید یکبار بین ۱۲ تا ۱۵ ماهگی و یکبار هم بین سنین ۴ و ۶ سالگی به کودک زده شود. توصیه می شود که دانش آموزان کالج، مسافران بین المللی و کارکنان مراقبت‌های بهداشتی نیز واکسن MMR را دریافت کنند. دوز منفرد در جلوگیری از اوریون کاملا مؤثر نیست.

دوز سوم واکسن به طور معمول توصیه نمی‌شود. اما اگر در ناحیه ‌ای هستید که در معرض شیوع بیماری هستید، پزشک ممکن است دوز سوم را نیز توصیه کند.

همچنین واکسن اوریون برای افراد زیر توصیه نمی‌شود:

افرادی که واکنش آلرژیک تهدید کننده زندگی به آنتی بیوتیک نئومایسین یا هر جزءی از واکسن MMR داشته باشند.
زنان باردار یا زنان که در طول چهار هفته آینده قصد دارند باردار شوند.
افراد مبتلا به نقص سیستم ایمنی بسیار شدید.
کسانی که باید واکسن MMR را دریافت کنند.
اگر واجد شرایط ذکر شده در بالا نیستید، و همچنین در هر کدام از شرایط زیر باید واکسینه شوید:

خانمی که باردار نیست اما در سنین باروری است.
افرادی که در بیمارستان، مرکز پزشکی، مرکز مراقبت از کودکان یا مدرسه کار می‌کنند.
اگر برنامه برای سفربه خارج از کشور یا سفر دریایی دارید.
همچنین باید دقت داشته باشید که در صورتی که شدیدا بیمار هستید صبر کنید تا بهبود یابید یا اگر باردار هستید تا بعد از بارداری باید برای دریافت واکسن صبر کنید.
از طرفی در صورتی که سرطان دارید یا دچار اختلالات خونی هستید یا مبتلا به بیمارهایی مانند HIV/ ایدز هستید که بر سیستم ایمنی بدن شما تاثیر می‌گذارد یا اینکه واکسن دیگری را در ظرف چهار هفته گذشته دریافت کرده اید یا حتی در حال درمان با داروهایی نظیر استروئیدها هستید که سیستم ایمنی بدن شما را تحت تاثیر قرار می‌دهند بایستی قبل از دریافت واکسن اوریون، با پزشک خود مشورت کنید.
تصویر دختری مبتلا به بیماری اوریون در سال 1913. در آن زمان هنوز مسری بودن اوریون اثبات نشده بود.
تصویر دختری مبتلا به بیماری اوریون در سال 1913. در آن زمان هنوز مسری بودن اوریون اثبات نشده بود.

عوارض جانبی واکسن اوریون چیست؟
واکسن MMR بسیار ایمن و موثر است. دریافت واکسن MMR بسیار ایمن‌تر از دریافت واکسن اوریون به تنهایی است.

اکثر افراد به دنبال دریافت واکسن دچار عوارض جانبی نمی‌شوند. با این حال برخی از افراد مدت زمان کوتاهی ممکن است دچار تب خفیف یا بثورات پوستی و درد مفاصل شوند. همچنین به ندرت، کودکانی که واکسن MMR را دریافت می‌کنند ممکن است تشنج ناشی از تب را تجربه کنند. اما این تشنج‌ها معمولا با مشکلات بلند مدت مرتبط نیستند. تحقیقات نیز نشان می‌دهند که بین واکسن MMR و اوتیسم ارتباطی وجود ندارد.

تشخیص این بیماری چگونه انجام می‌شود؟
اگر شما یا فرزندتان مبتلا به علائم یا نشانه‌های اوریون هستید، پزشک ممکن است آزمایش خون را برای بررسی شواهدی از ویرووس اوریون در خون را به شما توصیه کند همچنین ممکن است در مورد واکسینه شدن شما یا فرزندتان سوال کند.

درمان اوریون چیست؟
از آنجا که اوریون به دنبال یک عفونت ویروس ایجاد می‌شود، بنابراین مصرف آنتی بیوتیک یا داروهای دیگر معمولا موثر نیست. اما بیشتر کودکان و بزرگسالان در طی چند هفته و بدون هیچ گونه عارضه ای از اوریون بهبود می‌یابند. با این وجود استراحت بهترین درمان این بیماری است. همچنین برای جلوگیری از انتقال بیماری به دیگران، خود یا فرزندتان را از فرد مبتلا به اوریون دور نگه دارید. شما معمولا می‌توانید به مدت یک هفته پس از اینکه پزشک اوریون شما را تشخیص داد، به کار یا مدرسه بازگردید. زیرا بعد از این مدت دیگر بیماری شما مسری شما نیست. دوره نهفتگی (از زمانی که ویروس وارد بدن شما شده تا زمانی که علائم ظاهر می‌شود) این بیماری معمولا دو هفته به طول می‌انجامد. معمولا ده روز بعد از ابتلا به بیماری نیز باید احساس بهتری داشته باشید. اکثر افراد مبتلا به اوریون تنها یکبار مبتلا به این بیماری می‌شوند و پس از آن نسبت به ابتلای این بیماری ایمن می‌شوند.

با این حال، شما می‌توانید با انجام هر کدام از کارهای زیر علائم خود را کم کرده و به روند بهبودی خود را تسریع بخشید از جمله:

هنگامی که احساس ضعف یا خستگی می‌کنید استراحت کنید.
مصرف مسکن‌ها و تب برهایی مانند استامینوفن و ایبوپروفن
استفاده ازکمپرس یخ، برای کاهش تورم غدد
نوشیدن مقدار زیادی مایعات برای جلوگیری از کم آبی ناشی از تب
خوردن غذاهای نرم ازجمله سوپ، ماست و دیگر مواد غذایی که جویدنشان سخت نیست(زیرا جویدن ممکن است هنگامی که غدد شما متورم است دردناک باشد).
اجتناب از خوردن غذاهای اسیدی و نوشیدنی‌هایی که ممکن است باعث درد بیشتری در غدد بزاقی شما شوند.
چه موقع برای درمان به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر شما یا فرزندتان دارای علائم و نشانه‌های اوریون هستید، بایستی به دکتر عفونی و گرمسیری مراجعه کنید. اوریون در حدود ۹ روز پس از ظهور علایم همچنان بسیار مسری است. بنابراین تا حد امکان استراحت کنید
و همچنین سعی کنید علائم را با استفاده از کمپرس سرد و مصرف مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن و استامینوفن کم کنید. اوریون دیگر به صورت رایج دیده نمی شود. بنابراین ممکن است بیماری‌های دیگری این علایم و نشانه ها را در شما ایجاد کنند. غدد بزاقی متورم و تب می‌تواند نشان دهنده غده بزاق مسدود شده باشد یا به دنبال عفونت‌های ویروسی متفاوت دیده شود. اگر فرزند شما مبتلا به اوریون شده، و هر کدام از عوارض زیر در حال پیشروی است با پزشک خود تماس بگیرید:

تب بیشتر از ۳۹ درجه
اشکال در خوردن یا نوشیدن
سردرگمی و گیجی
درد شکم
درد و تورم بیضه‌ها در پسران

منبع: doctoreto

خواص شگفت انگیز کنجد برای سلامت بدن

دانه‌های کنجد جزو باستانی‌ترین خوراکی‌های روی کره‌ی زمین هستند. در واقع گیاه کنجد کُهن‌ترین گیاهی است که به‌خاطر دانه‌ها و روغنش کشت می‌شود. کنجد در فرهنگ سرزمین‌های شرقی، مدیترانه‌ای و آفریقایی، ارزش بالایی دارد و هزاران سال است که برای خوش‌طعم کردن غذا، تهیه‌ی روغن‌ و تقویت و سلامت پوست از آن استفاده می‌شود. کنجد نسبت به سایر دانه‌ها، بیشترین مقدار چربی را دارد و به‌دلیل طعم فوق‌العاده‌اش، به‌صورت‌های مختلف از جمله ارده، روغن کنجد و غیره، در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد. همراه ما باشید، در این مقاله می‌خواهیم به بررسی خواص کنجد بپردازیم.

خواص کنجد برای سلامتی پوست
از ویژگی های برتر دانه کنجد می توان به این مورد اشاره کرد که از ایجاد چین و چروک بر روی پوست جلوگیری می کند. بدین صورت که روغن موجود در دانه های کنجد از آسیب اشعه ماورا بنفش پیش گیری می کند.
هم چنین محتوای بالای روی در کنجد در تولید کلاژن نیز کمک شایانی می کند. کلاژن نیز موجب ایجاد الاستیسیته و ترمیم بافت های آسیب دیده می شود. با مصرف منظم روغن کنجد از سرطان پوست پیش گیری کنید.

مصرف کنجد برای سلامتی استخوان ها
طبق مطالعات انجام یافته یک مشت دانه کنجد بیش تر از یک لیوان شیر، دارای کلسیم است. هم چنین وجود روی در این دانه ها چگالی مواد معدنی استخوان ها را افزایش می دهد.

خاصیت شگفت انگیز کنجد برای کاهش اضطراب
وجود منیزیم و کلسیم به عنوان دو ماده معدنی در کنجد باعث کاهش استرس و اضطراب می شود. هم چنین علاوه بر این ها ویتامین های تیامین و تریپتوفان در کنجد نقش آرامش بخش کننده را دارند و در تولید سروتونین بسیار موثر هستند. لازم به ذکر است که سروتونین می تواند در کاهش درد، بهبود خلق و خواب نیز مفید باشد.

پیش گیری از سرطان با خوردن کنجد
از خواص کنجد که بسیار با ارزش و مهم نیز تلقی می شود، وجود ترکیبات ضد سرطانی مانند اسید فیتیک، منیزیم و فیتوسترول ها در آن است. فیتوسترول در دانه های کنجد بیش تر از سایر آجیل ها است.

سرشار از فیتواسترول‌های کاهنده‌ی کلسترول
مطالعات جدیدی که روی فیتونوترینت‌‌های موجود در دانه‌های کنجد، مخصوصا اسیدهای چرب و آنتی‌اکسیدان‌ها صورت گرفته است، نشان می‌دهد که دانه‌ها و روغن کنجد، دارای عملکرد فیتواستروژنی هستند و تا حدود بسیار زیادی می‌توانند کلسترول را کاهش بدهند.

دانه‌های کنجد تقریبا در میان تمام مغزها، دانه‌ها، حبوبات و غلات، بیشترین فیتواسترول‌های کاهنده‌ی کلسترول را دارند. فیتواسترول‌ها، ترکیباتی هستند که از نظر ساختاری به کلسترول شباهت دارند. آنها در سیستم گوارش، جای کلسترول را می‌گیرند و به این ترتیب جذب کلسترول در روده‌ها را کاهش می‌دهند. برخی پژوهش‌ها نشان داده است که در بین ۲۷ نوع مغز و دانه‌‌ی مختلف، دانه‌های کنجد (همراه با آرد مغز گندم)، بیشترین فیتواسترول را دارند.

محافظت از سلامت قلب
تحقیقات نشان داده است که لیگنان‌ها به بهبود وضعیت چربی‌ها کمک می‌کنند و در تنظیم کلسترول و فشار خون مؤثرند. لیگنان‌ها سِرم خون و سطح کلسترول کبد را پایین می‌آورند و به‌طور طبیعی باعث کاهش کلسترول می‌شوند، به همین دلیل گاهی پژوهشگران مواد شیمیایی موجود در دانه‌های کنجد را «عامل هیپوکلسترولُمی» می‌دانند. مشخص شده است که مصرف پنجاه گرم پودر دانه‌های کنجد به‌مدت پنج هفته، تأثیرات مثبتی روی سطح کلی کلسترول، کلسترول LDL، نسبت LDL به HDL و وضعیت آنتی‌اکسیدانی دارد.

بهبود فشار خون
روغن کنجد را یک ضد فشار خون قوی می‌دانند چون می‌تواند به تنظیم فشار خون کمک کند. در سال ۲۰۰۶ پژوهشی به‌منظور بررسی تأثیر مصرف روغن کنجد انجام و مشخص شد که کنجد یک خوراکی طبیعی و بسیار مفید است که می‌تواند فشار خون را پایین بیاورد. محققان بعد از پیگیری نشانه‌های مختلف در ۳۲ بیمار مبتلا به فشار خون که در سنین ۳۵ تا ۶۰ سال قرار داشتند و روغن کنجد را به‌عنوان تنها روغن خوراکی مصرفی‌شان به‌مدت ۴۵ روز استفاده کرده بودند، دریافتند روغن کنجد در کاهش فشار خون، کاهش پراکسیددار شدن لیپید و افزایش وضعیت آنتی‌اکسیدانی در بیشتر این بیماران مؤثر بوده است.

تنظیم هورمون‌ها
پژوهش‌ها نشان می‌دهند کنجد می‌تواند روی تولید هورمون‌های جنسی تأثیر مثبتی بگذارد چون موجب سوخت‌وساز بهتر اسیدهای چرب خصوصا در خانم‌های یائسه می‌شود. مطالعه‌ای که نتایج آن در «The Journal of Nutrition» منتشر شده است، نشان می‌دهد هضم کنجد تأثیر مثبتی بر چربی‌های خون و وضعیت آنتی‌اکسیدانی در زنان بزرگسال دارد که درنهایت هورمون‌های جنسی را تحت تأثیر مثبت قرار می‌دهد. سسامین که یکی از لیگنان‌های کنجد است، توسط میکروفلورای روده‌ای به انترولاکتون تبدیل می‌شود که یک ترکیب فیتواستروژنی با عملکرد شِبه استروژنی بالاست. علاوه بر این، سسامین منجر به فعالیت متابولیسمی داخل روده‌ای می‌شود که مشابه همین عملکرد در لیگنان‌های تخم کتان هم یافت شده است.

در این تحقیقات ۲۶ خانم یائسه طی یک دوره‌ی پنج هفته‌ای، روزانه ۵۰ گرم پودر دانه‌ی کنجد مصرف کردند و تأثیر کنجد روی هورمون‌های جنسی، میزان اکسیداسیون و چربی آنها مورد بررسی قرار گرفت. پس از ۵ هفته، بهبودهایی در پیوندهای هورمون‌های جنسی سِرم در آنها مشاهده شد و همچنین سطح کلی‌ کلسترول‌شان کاهش و وضعیت آنتی‌اکسیدانی‌شان هم بهتر شده بود. دانه‌های کنجد به‌دلیل غنی بودن از مواد مغذی مهم، پروتئین و چربی‌ها، برای بارداری سالم نیز یک غذای فوق‌العاده محسوب می‌شوند.

محافظت از آسیب رادیو اکتیو به DNA:
سیسامول موجود در دانه ها و روغن کنجد در برابر آسیب های رادیو اکتیو به DNA محافظت میکند.

کنجد برای درمان آرتریت:
محتوای مس موجود در دانه های کنجد مانع از آرتریت میشود و استخوان ها، مفاصل و رگ های خونی را تقویت میکند.

کنجد برای جلوگیری از چین و چروک:
روغن دانه های کنجد از اثرات مضر اشعه ماوراء بنفش خورشید و آسیب رساندن به پوست که باعث ایجاد لک و چین و چروک میشود، جلوگیری و محافظت میکند.

کنجد برای کمک به سلامت نوزادان:
ماساژ روغن کنجد، رشد و خواب نوزادان را بهبود میبخشد. جوش های روی پوست کودک مخصوصا در قسمتی که پوشک وجود دارد، میتواند با مالش روغن کنجد بهتر و حتی محافظت شود و خشکی پوست را از بین می برد.

کنجد خوب و مفید برای سلامت چشم:
در طب سنتی چینی، ارتباطی بین کبد و چشم ها وجود دارد. کبد خون را به چشم ها می فرستد تا از عملکرد آن پشتیبانی کند.

دانه های کنجد سیاه برای این عمل بهترین هستند.

کنجد خوب و مناسب برای سلامت دهان و دندان:
هزاران سال است که از مالیدن روغن کنجد روی دندان ها برای کاهش پلاک دندان، سفید کردن دندان ها و افزایش سلامت کلی دهان و دندان استفاده میشود.

خوب و مناسب برای سلامت تنفسی:
منیزیم موجود در دانه های کنجد کمک میکند تا از اختلالات تنفسی، اسپاسم هوا و آسم جلوگیری شود.

کنجد مناسب برای مو:
روغن دانه کنجد پر از مواد مغذی مورد نیاز برای سلامت پوست سر و مو است. غنی از اسیدهای چرب امگا است و به تغذیه ریشه های مو کمک میکند. همچنین پوست سر را مرطوب نگه میدارد، گردش خون را افزایش میدهد، در نتیجه رشد فولیکول های مو را بهبود می بخشد.

2 قاشق چای خوری روغن کنجد را با 2 الی 3 قطره روغن اسانس رز ماری و یک قاشق غذا خوری ژل آلوئه ورا ترکیب کنید. سپس این ترکیب را به پوست سرتان بمالید و به آرامی ماساژ دهید.

این کار را 2 تا 3 بار در هفته تکرار کنید و مطمئن شوید که موهایتان را با شامپو و نرم کننده عاری از مواد شیمیایی میشویید.

کنجد برای بهبود هضم:
دانه های کنجد توانایی کاهش یبوست و سایر مشکلات گوارشی را دارند. دانه های کنجد حاوی فیبر قابل توجهی هستند. فیبر برای هضم سالم بسیار مهم است زیرا سبب دفع مواد زائد میشود و سپس به راحتی از طریق روده بزرگ حرکت میکند. به این ترتیب فیبر مانع انسداد روده میشود.

همچنین کلون را سالم نگه میدارد و احتمال ایجاد مسائل جدی دستگاه گوارش و سرطان را کاهش میدهد.

دیگر فواید کنجد
- سطح کلسترول و فشار خون را کاهش میدهد.
- جذب ویتامین E را افزایش میدهند و کبد را از آسیب های رادیکال محافظت میکند.
- یک ضد التهاب و آنتی اکسیدان قوی است که علائم درد و تورم ناشی از بیماری ها را کاهش میدهد.
- سیستم ایمنی را تحریک میکند و به کاهش شدن عفونت کمک میکند.
- همچنین برخی از سرطان ها را از بین میبرد و به پیشگیری از سرطان کمک میکند.
- کنجد از دیابت جلوگیری می کند.
- به تولید کلاژن کمک میکند و پوست را الاستیسیته میکند و به ترمیم بافت های آسیب دیده پوست کمک میکند.
- برای کسانی که کم خونی و ضعف دارند ، بسیار توصیه میشود.
- باعث کاهش درد، خلق وخوی خوب و خواب عمیق میشود.
- دانه های کنجد میتواند از بروز پوکی استخوان نیز جلوگیری کنند.
- روغن کنجد روی دندان ها برای کاهش پلاک دندان، سفید کردن دندان ها و افزایش سلامت کلی دهان و دندان استفاده میشود.
- توانایی کاهش یبوست و سایر مشکلات گوارشی را دارند و مانع انسداد روده میشود.
- به کاهش التهاب در مفاصل، استخوان ها و عضلات کمک میکند. - پر از مواد مغذی مورد نیاز برای سلامت پوست سر و مو است.
عوارض های جانبی و آلرژی ناشی از مصرف بیش از حد کنجد:
مانند سایر خوراکی های دیگر، دانه های کنجد نیز باید در حد معمول مصرف شوند و مصرف بیش از حد آن ممکن است باعث ایجاد برخی مشکلات شود.
برای مثال اگر به برخی انواع آجیل آلرژی دارید، برای مصرف کنجد حتما با پزشک مشورت کنید.

یک قاشق غذاخوری از دانه‌های کامل کنجد دارای:

۵۲ کالری؛
۴ گرم چربی؛
۱ گرم کربوهیدرات؛
۲ گرم پروتئین؛
۴ میلی‌گرم مس (۱۸ درصد از نیاز روزانه)؛
۲ میلی‌گرم منگنز (۱۱ درصد از نیاز روزانه)؛
۸۷ میلی‌گرم کلسیم (۹ درصد از نیاز روزانه)؛
۳۱ میلی‌گرم منیزیم (۸ درصد از نیاز روزانه)؛
۳ میلی‌گرم آهن (۷ درصد از نیاز روزانه)؛
۵۷ میلی‌گرم فسفر (۶ درصد از نیاز روزانه)؛
۷ میلی‌گرم روی (۵ درصد از نیاز روزانه)؛
و ۱ میلی‌گرم تیامین (۵ درصد از نیاز روزانه) است.


منبع: alodoctor

راه‌های درمان و پیشگیری از ابتلا به عفونت گوش چیست؟

عفونت گوش که گاهی با نام اوتیت حاد نیز شناخته می‌شود، شایع‌ترین علت گوش درد است که به علت التهاب در گوش میانی ایجاد می‌شود. از آنجا که عفونت گوش یک بیماری خود محدود شونده است لذا درمان آن بر پایه‌ی کنترل درد، رفع علائم آزاردهنده و نظارت بر روند بهبودی است. گاهی برای درمان عفونت از آنتی بیوتیک نیز استفاده می‌شود.

آناتومی گوش میانی و نحوه‌ی ایجاد عفونت گوش:

گوش میانی فضایی پر از هوا در پشت پرده‌ی گوش یا غشای تمپانیک است که حاوی استخوان‌های کوچکیست که وظیفه‌ی آن‌ها انتقال لرزش پرده‌ی گوش به گوش داخلی است. گوش میانی توسط کانال باریکی به نام شیپور استاش به دستگاه تنفسی فوقانی وصل می‌شود. لوله‌های استاش یک جفت لوله‌ی باریک هستند که در بالا از گوش میانی شروع شده و از قسمت پشت گلو و پشت حفره‌های بینی امتداد می‌یابند و در انتها،‌ در گلو باز می‌شوند. نقش شیپور استاش تنظیم فشار هوا در گوش میانی، تهویه‌ی هوای گوش میانی و تخلیه‌ی ترشحات طبیعی گوش میانی است. تورم و انسداد شیپور استاش باعث تجمع مایعات در گوش میانی می‌شود و این مایع می‌توانند به وسیله‌ی باکتری‌ها آلوده شود و باعث بروز علائم عفونت گوش شود. تورم و برآمده شدن پرده‌ی گوش، معمولا با درد، سوراخ شدن پرده‌ی گوش و تخلیه‌ی مواد چرکی (در این حالت اصطلاحا اوتیت چرکی نامیده می‌شود) و تب همراه است. لوله‌ی استاش در کودکان و نوزادان نسبت به بالغین، کوتاه‌تر و افقی‌تر است به همین دلیل ورود میکروب‌ها به گوش میانی راحت‌تر است، علاوه بر این، سیستم ایمنی کودکان برای مبارزه با میکروب‌ها تکامل نیافته است بنابراین کودکان و نوزادان، به ویژه نوزادان با سن کم‌تر از ۶ هفته، بیش‌تر از بزرگسالان در معرض خطر عفونت گوش هستند، اما این بیماری می‌تواند بزرگسالان را نیز تحت تاثیر قرار دهد. با افزایش سن طول شیپور استاش دو برابر می‌شود و به شکل عمودی قرار می‌گیرد. طول بیش‌تر و به ویژه شیب لوله به عنوان عوامل مهمی در جهت محافظت، هوادهی و تخلیه‌ی گوش میانی عمل می‌کند.
نقش غدد لنفاوی یا آدنوئیدها در عفونت گوش: به نظر می‌رسد غدد لنفاوی در فعالیت سیستم ایمنی بدن نقش دارند. آدنوئید‌های پشت بینی، در نزدیکی محل باز شدن لوله‌های استاش قرار دارند، تورم آدنوئیدها ممکن است این لوله‌ها را مسدود کند و منجر به عفونت گوش میانی شود. تورم و تحریک آدنوئیدها در عفونت گوش در کودکان نقش دارد زیرا کودکان نسبت به بزرگسالان دارای آدنوئیدهای نسبتاً بیش‌تری هستند.

الگوهای مختلف عفونت گوش:

عفونت‌ گوش می‌تواند در اثر ویروس یا باکتری ایجاد شود و حاد یا مزمن باشد. عفونت حاد گوش میانی معمولاً سریع آغاز می‌شود و مدت کوتاهی ادامه دارد. عفونت مزمن گوش میانی یک التهاب دائم در گوش میانی است و به طور معمول حداقل سه ماه ادامه می‌یابد و از عفونت حاد گوش که معمولاً فقط چند هفته طول می‌کشد، متفاوت است. طی عفونت حاد گوش، مایعی که پشت پرده‌ی گوش جمع شده، ممکن است تا سه ماه باقی بماند و در صورت وجود فشار منفی پشت پرده‌ی گوش این زمان بیش‌تر طول می‌کشد. عفونت مزمن گوش می‌تواند باعث آسیب دائمی به گوش میانی، پرده‌ی گوش و تخلیه‌ی مداوم ترشحات بدبو از سوراخ ایجاد شده در پرده‌ی گوش شود. عفونت مزمن گوش میانی اغلب بدون درد و بدون تب شروع می‌شود. احساس فشار در گوش می‌تواند ماه‌ها پایدار باشد. گاهی کاهش شنوایی می‌تواند ناشی از عفونت مزمن گوش میانی باشد. با تخلیه مایع موجود در گوش میانی شنوایی بهبود می‌یابد.

اوتیت حاد (التهاب گوش حاد) همراه با تجمع مایعات (افیوژن): در واقع عفونت گوش میانی بدون عفونت باکتریایی یا ویروسی است که معمولا به علت اختلال عملکرد و انسداد لوله‌ی استاش و یا به دنبال بهبود عفونت گوش تا مدت‌ها پایدار باقی می‌ماند، ایجاد می‌شود.

اوتیت مزمن (التهاب گوش مزمن) همراه با تجمع مایعات (افیوژن): هنگامی اتفاق می‌افتد که مایعات در گوش میانی باقی مانده و ولی عفونت باکتریایی یا ویروسی وجود ندارد. اوتیت مزمن باعث افزایش احتمال ابتلا به عفونت گوش جدید در کودکان می‌شود که می‌تواند بر قدرت شنوایی کودکان تاثیر بگذارد.

اوتیت حاد مکرر: اگر عفونت گوش بیش از سه بار در یک دوره‌ی ۶ ماهه، یا چهار بار در یک سال تکرار شود، به آن عفونت مکرر حاد گوش یا اوتیت حاد مکرر گفته می‌شود که علت آن اختلال عملکرد شیپور استاش است.

اوتیت مزمن خلط آور (چرکی): عفونتی است که با درمان‌های معمول از بین نمی‌رود و می‌تواند باعث ایجاد سوراخی در پرده‌ی گوش شود.

پروگنوز عفونت گوش:

بیش‌تر والدین با عفونت گوش آشنا هستند زیرا بیش‌تر کودکان تا سن سه سالگی، حداقل یک بار دچار عفونت گوش شده‌اند. در واقع عفونت گوش شایع‌ترین علت مراجعه به پزشک متخصص اطفال است که تقریباً شامل ۳۰ میلیون ویزیت در سال در ایالات متحده می‌شود. به طور نسبی نیمی از نسخه‌های تجویزی حاوی آنتی بیوتیک جهت درمان عفونت گوش است. هزینه‌ی درمان عفونت گوش میانی در ایالات متحده بیش از ۲ میلیارد دلار در سال برآورد شده است. عفونت گوش مسری و قابل انتقال نیست. افرادی که به عفونت گوش مبتلا هستند می‌توانند با هواپیما مسافرت کنند اما در صورت اختلال عملکرد شیپور استاش، به علت تغییر فشار هوا هنگام بلند شدن و فرود هواپیما، مسافرت‌های هوایی می‌تواند باعث ایجاد درد در گوش شود، شنا کردن نیز در این افراد توصیه نمی‌شود.

عوارض عفونت گوش:

اگرچه عفونت گوش حاد باعث عوارض طولانی مدت نمی‌شود اما عفونت درمان نشده می‌تواند منجر به عوارض جدی‌تری شود. عرضه‌ی شایع عفونت گوش کاهش شنوایی است که با بهبود عفونت، برطرف می‌شود. کاهش شنوایی در موارد عفونت‌های مکرر و یا تجمع مایعات در گوش میانی، به کاهش شنوایی قابل توجه منجر می‌شود و در صورت آسیب دائمی پرده‌ی گوش یا سایر ساختارهای گوش میانی، ممکن است افت شنوایی دائمی رخ دهد. اگر اختلالات شنوایی در نوزادان و کودکان نوپا به طور موقت یا دائمی ایجاد شود، می‌تواند باعث تاخیر در مهارت‌های گفتاری، اجتماعی و رشدی آن‌ها شود. عفونت گوش درمان نشده یا عفونت‌هایی که به درمان جواب نمی‌دهند می‌توانند به بافت‌های اطراف گسترش پیدا کنند و باعث ماستوئیدیت (التهاب استخوان برآمده در پشت گوش) شود که این موضوع بسیار خطرناک است و این افراد باید فورا توسط متخصص گوش و حلق و بینی معاینه شوند. به ندرت عفونت‌های گوش میانی به سایر بافت‌های جمجمه از جمله مغز یا غشاهای اطراف مغز (مننژ) گسترش می‌یابند و باعث ایجاد مننژیت می‌شوند. اگرچه اکثر پارگی‌های پرده‌ی گوش طی ۷۲ ساعت بهبود می‌یابند اما در بعضی موارد ترمیم جراحی لازم است. سوراخ شدن پرده‌ی گوش، فلج عصب صورت و بیماری منییر در بزرگسالان از عوارض عفونت گوش مزمن می‌باشد.

علائم و نشانه‌های عفونت گوش:

گوش عضو پیچیده‌ی بدن است که از چندین حفره‌ی مختلف تشکیل شده است. عفونت گوش می‌تواند در هر یک از این حفره‌ها ایجاد شود و علائم مختلفی ایجاد کند. گوش به سه قسمت اصل گوش داخلی، گوش میانی و گوش بیرونی تقسیم می‌شود. عفونت‌ها بیش‌تر در گوش میانی و گوش بیرونی مشاهده می‌شود و عفونت گوش داخلی کم‌تر دیده می‌شود. گوش میانی ناحیه‌ای است که به طور مستقیم در پشت پرده‌ی گوش وجود دارد. عفونت گوش میانی معمولاً هنگامی ایجاد می‌شود که باکتری‌ها یا ویروس‌های دهان، چشم و بینی در پشت پرده‌ی گوش تجمع یابند که نتیجه‌ی آن درد و احساس سنگینی گوش است. پرده‌ی گوش دارای التهاب نسبت به محرک‌های صوتی حساس نیست و تجمع مایع و چرک در پشت پرده‌ی گوش میزان شنوایی فرد را کاهش می‌دهد و باعث ایجاد احساسی مانند زیر آب بودن می‌شود. در صورت افزایش فشار پشت گوش ممکن است پرده‌ی گوش پاره شود و ترشحات تجمع یافته پشت گوش خارج شود. گوش بیرونی شامل کانال خارجی گوش است که از پرده‌ی گوش تا قسمت بیرونی گوش امتداد دارد. کانال گوش محیطی گرم و تاریک است و برای رشد میکروب‌ها و در نتیجه عفونت گوش محیط مناسبی است. عفونت گوش بیرونی می‌تواند ناشی از تحریک یا صدمه به کانال گوش به وسیله‌ی اشیاء خارجی مانند گوش پاک کن یا ناخن باشد. عفونت گوش بیرونی می‌تواند با بثورات خارش دار در قسمت بیرونی گوش شروع شود و با درد، تورم و حساسیت به لمس ادامه یابد. قرمزی و گرمی پوست ممکن است تا زمان از بین رفتن عفونت ادامه داشته باشد. در زمان معاینه‌ی پرده‌ی گوش توسط پزشک، عفونت گوش باعث قرمزی و برآمدگی پرده‌ی گوش می‌شود که این موضوع تشخیص عفونت گوش را مسجل می‌سازد. علائم عفونت گوش به سرعت ظاهر می‌شوند و در رده‌های سنی مختلف علائم متفاوتی دیده می‌شود که در هر گروه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم:

کودکان: عفونت گوش در کودکان باعث درد گوش به خصوص هنگام خوابیدن می‌شود که کودک این درد را با فشار دادن یا کشیدن گوش بروز می‌دهد. گوش درد در کودکان باعث گریه بیش از حد معمول، تحریک پذیری، بی قراری، از دست دادن اشتها، مشکلات خواب و سردرد می‌شود. در برخی موارد کودک تعادل خود را از دست می‌دهد و در شنیدن یا پاسخ دادن به صداها مشکل دارد. کودک در هر سنی ممکن است تب ۳۸ درجه‌ی سانتیگراد یا بالاتر داشته باشد. خروج مایعات از گوش می‌تواند نشانه‌ای از عفونت گوش باشد که نیاز به بررسی بیش‌تر دارد.

بزرگسالان: عفونت گوش در بزرگسالان باعث گوش درد شدید و ناگهانی، گوش درد مبهم و مداوم، تخلیه مایعات از گوش و اختلال شنوایی می‌شود. از دیگر علائمی که به علت عفونت گوش ایجاد می‌شود احساس پر بودن و سنگینی گوش، حساسیت به لمس، سرگیجه، شنیدن صدای سوت، تب و حالت تهوع و استفراغ است.

عفونت گوش مسری نیست. با این حال، بسیاری از کودکان به دنبال سرماخوردگی یا دیگر بیماری‌های ویروسی دچار عفونت می‌شوند و این عفونت‌ها مسری هستند.

چه زمانی به دلیل عفونت گوش به پزشک مراجعه کنید؟

عفونت گوش در بسیاری موارد می‌تواند خود به خود از بین برود، بنابراین ممکن است یک گوش درد جزئی نگران کننده نباشد. اگر علائم طی سه روز برطرف نشوند و یا وجود علائم در کودکان کم‌تر از ۶ ماه و درد شدید گوش جهت بررسی بیش‌تر به پزشک مراجعه کنید. همچنین خروج هرگونه ترشح، چرک یا خون از گوش و بروز بی خوابی و تحریک پذیری در فرزندتان پس از یک سرماخوردگی یا عفونت تنفسی فوقانی، نیاز به بررسی‌های بیش‌تر و معاینه‌ی پزشک دارد. سفتی گردن در کودکان یا بی حالی زیاد و پاسخ ضعیف به تحریک‌ها، نشان دهنده‌ی عارضه‌ی جدی عفونت گوش است که نیاز به رسیدگی دارد. وجود تب ۳۸ درجه‌ی سانتی گراد در کودکان زیر سه ماه، تب بالای ۴۰ درجه‌ی سانتی گراد در هر سنی، تبی که در کودکان زیر دو سال بیش از دو روز و در کودکان بالای دو سال بیش از ۳ روز به طول بینجامد نیازمند بررسی و پیگیری است. در صورت بروز علائم جدیدی مانند از بین رفتن تعادل، ترشحات خونی و چرکی و دردهای شدیدی که با داروهای ضد درد مانند استامینوفن یا ایبوپروفن آرام نمی‌شوند، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید. متخصصین اطفال، پزشکان عمومی، پزشکان طب اورژانس یا فوریت‌های پزشکی، متخصصین گوش و حلق و بینی و متخصص مغز و اعصاب یا جراح مغز و اعصاب در موارد نادری که عفونت شدید به سایر اندام‌ها گسترش یافته،‌ در درمان عفونت گوش به شما کمک خواهند کرد.

عوامل و ریسک فاکتورهای موثر در ابتلا به عفونت گوش:

هنگامی که به علت اختلال عملکرد شیپور استاش هوای تازه و کافی در گوش میانی وجود نداشته باشد، ناحیه‌ای مرطوب، راکد و گرم ایجاد می‌شود که برای رشد میکروب‌ها مناسب است. آلرژی، ترشحات پشت بینی، عفونت‌های سینوسی، سرماخوردگی و مشکلات مربوط به غدد لنفاوی، همگی می‌توانند در توانایی لوله‌ی استاش در گردش و عبور هوا در گوش میانی اختلال ایجاد کنند. عفونت گوش در بزرگسالان به طور معمول در اثر میکروب‌هایی مانند ویروس، قارچ‌ یا باکتری ایجاد می‌شوند. باکتری‌هایی مانند استرپتوکوک پنومونیه (پنوموکوک)، هموفیلوس آنفلوانزا، سودوموناس و موراکسلا حدود ۸۵ درصد از موارد اوتیت حاد (عفونت گوش حاد)‌ را تشکیل می‌دهند. ویروس‌ها نیز ۱۵ درصد باقی مانده را تشکیل می‌دهند. نحوه‌ی آلوده شدن فرد معمولاً نوع عفونت دریافتی را تعیین می‌کند.

عوامل خطر

عوامل خطر عفونت گوش میانی شامل موارد زیر است:

سن: کودکان در سنین ۶ ماه تا ۲ سالگی به دلیل اندازه و شکل لوله‌های استاش و همچنین به دلیل اینکه سیستم ایمنی بدن آن‌ها هنوز در حال تکامل است، مستعد ابتلا به عفونت گوش هستند. کودکانی که قبل از شش ماهگی به انواع عفونت گوش مبتلا می‌شوند، در دوران کودکی و بزرگسالی بیش‌تر مستعد ابتلا به عفونت گوش هستند.

مهدکودک‌ها و سایر مراکز نگهداری از کودکان: کودکانی که در مراکز گروهی مراقبت از کودکان هستند، بیش‌تر از کودکانی که اوقات خود را در خانه سپری می‌کنند دچار سرماخوردگی و عفونت گوش می‌‌شوند.

تغذیه‌ی نوزادان: نوزادانی که با شیشه‌ی شیر و به خصوص در حالت خوابیده تغذیه می‌شوند، بیش‌تر از کودکانی که از شیر مادر تغذیه می‌شوند، دچار عفونت گوش می‌شوند.

عوامل فصلی: عفونت گوش بیش‌تر در پاییز و زمستان شایع است. با افزایش گرده‌ی گیاهان و گرد و غبار در این فصل‌ها، احتمال ابتلا به عفونت گوش در افراد دارای آلرژی افزایش می‌یابد.

آلودگی هوا: قرار گرفتن در معرض دود دخانیات و سایر سموم محیطی و افزایش آلودگی هوا می‌تواند خطر عفونت گوش را افزایش دهد.

نژاد بومیان آلاسکا: عفونت گوش در میان بومیان آلاسکا شایع‌تر است.

نقص‌های مادرزادی در زمان تولد: در اختلالاتی مانند سندرم داون و کام شکاف دار (لب شکری) به علت تفاوت در ساختار استخوانی و عضلانی، عملکرد لوله‌ی استاش مختل می‌شود و خطر ابتلا به عفونت گوش افزایش می‌یابد.

افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف: افراد دارای ضعف سیستم ایمنی بیش‌تر از دیگران مستعد ابتلا به عفونت گوش می‌باشند. دیابت یکی دیگر از عوامل خطرزایی است که می‌تواند باعث افزایش خطر ابتلا به عفونت گوش شود. همچنین مبتلایان به بیماری‌های مزمن پوستی از جمله اگزما و پسوریازیس (بیماری صدف پوستی یا صدفک) مستعد ابتلا به عفونت گوش خارجی می‌باشند.

مبتلایان به بیماری‌های مزمن تنفسی مانند فیبروز کیستیک و آسم

مردان

افراد دارای سابقه‌ی خانوادگی عفونت گوش

عفونت گوش بیرونی:

یکی از عفونت‌های شایع گوش خارجی، به عفونت گوش شناگران معروف است. افرادی که زمان زیادی را در آب می‌گذرانند بیش‌تر در معرض خطر ابتلا به این نوع عفونت گوش خارجی می‌باشند. آبی که بعد از شنا یا استحمام در مجرای گوش باقی می‌‌ماند، مکانی مناسب برای تکثیر میکروب‌هاست. آب تصفیه نشده نیز باعث عفونت گوش خارجی می‌شود.

بررسی‌های تشخیصی عفونت گوش:

پزشک معمولاً بیماری‌های گوش مانند عفونت را براساس علائمی که بیماران توصیف می‌کنند و معاینه‌ی پرده‌ی گوش، کانال گوش، گلو و مجاری بینی با اتوسکوپ تشخیص می‌دهد. سمع صداهای ریوی برای بررسی عفونت مجاری تنفسی فوقانی از روش‌های تشخیصی است. اطلاع از سابقه‌‌ی پزشکی فرد،‌ زمان بروز علائم و داروهای مصرفی از قسمت‌های مهم تشخیصی هستند. آکادمی اطفال آمریکا (AAP) و آکادمی پزشکان خانواده‌ی آمریکا (AAFP) معیارهای لازم برای تشخیص بیماری‌های گوش را تعیین کرده‌اند. شروع ناگهانی علائم و وجود مایع در گوش میانی نشان دهنده‌ی اوتیت حاد است. در اوتیت حاد با افیوژن شواهد وجود مایع در گوش میانی دیده می‌شود اما شواهدی از وجود عفونت دیده نمی‌شود. اوتیت مزمن چرک دار به معنای پارگی پرده‌ی گوش به علت عفونت گوش طولانی مدت است که با ترشحات مداوم و زیاد از گوش خود را نشان می‌دهد.
آزمون اتوسکوپی پنوماتیک: ابزاری به نام اتوسکوپ پنوماتیک یک وسیله‌ی تخصصی برای تشخیص عفونت گوش است. این ابزار پزشک را قادر می‌سازد پرده‌ی گوش را معاینه کند و وجود مایع در پشت پرده‌ی گوش را تشخیص دهد. در طول اتوسکوپی پنوماتیک، پزشک به آرامی هوا را با فشار به پرده‌ی گوش می‌زند. به طور معمول این فشار هوا باعث حرکت پرده‌ی گوش می‌شود اما اگر گوش میانی مملو از مایعات باشد، هیچ گونه حرکتی در پرده‌ی گوش مشاهده نمی‌شود.

آزمون تمپانومتری: این آزمون حرکت پرده‌ی گوش را اندازه گیری می‌کند. نحوه‌ی انجام این آزمون به این صورت است که به وسیله‌ی دستگاه‌های مورد استفاده، کانال گوش کاملا بسته می‌شود و سپس فشار هوای داخل مجرا افزایش داده می‌شود. این کار باعث لرزش پرده‌ی گوش می‌شود که دستگاه آن را ثبت می‌کند و امکان اندازه گیری غیرمستقیم فشار داخل گوش میانی را فراهم می‌کند

آزمون آکوستیک رفلکتومتری (آزمون سنجش رفلکس آکوستیک): این آزمون میزان برگشت صدا از پرده‌ی گوش و به طور غیر مستقیم میزان مایعات در گوش میانی را اندازه گیری می‌کند. به طور معمول، پرده‌ی گوش اکثر قسمت صدا را جذب می‌کند. هرچه فشار بیش‌تری از مایعات در گوش میانی وجود داشته باشد، گوش صدای بیش‌تری را منعکس می‌کند.

تمپانوسنتز: در این روش با استفاده از یک لوله‌ی کوچک پرده‌ی گوش سوراخ می‌شود و مایعات از گوش میانی بیرون کشیده می‌شود. این مایعات برای بررسی ویروس و باکتری آزمایش می‌شوند. این روش در مواقعی که عفونت گوش به خوبی به درمان‌های قبلی پاسخ ندهد، می‌تواند مفید باشد.

اگر کودک شما دچار عفونت گوش میانی و تجمع مایعات در گوش میانی شده باشد، برای تقویت میزان شنوایی، مهارت‌های گفتاری، درک زبانی یا توانایی‌های رشدی، متخصص شنوایی (شنوایی سنجی)، گفتاردرمانگر یا درمانگر رشد به شما کمک خواهند کرد.

مدیریت و درمان عفونت گوش

انتخاب روش مناسب درمان عفونت گوش به عوامل زیادی از جمله سن و شدت علائم بستگی دارد. انواع روش‌ها باهم بررسی خواهیم کرد:

رویکرد انتظاری: برخی از عفونت‌های گوش بدون درمان آنتی بیوتیکی برطرف می‌شوند. علائم عفونت گوش معمولاً طی دو روز اول بهبود می‌یابد و بیش‌تر عفونت‌ها طی یک تا دو هفته خود به خود و بدون هیچ گونه درمانی از بدن پاک می‌شوند.

مدیریت درد:

  • برای کاهش درد ناشی از عفونت گوش، استفاده از داروهای ضد درد مانند استامینوفن یا ایبوپروفن (Advil) موثر می‌باشد.
  • در کودکان و نوجوانان از آسپرین با احتیاط استفاده کنید. کودکان و نوجوانان مبتلا به بیماری آبله مرغان یا دارای علائم شبه آنفولانزا، هرگز نباید آسپرین مصرف کنند، زیرا مصرف آسپرین در این بیماران با سندرم نادری به نام سندرم ری که باعث تورم مغز یا کبد می‌شود، در ارتباط است.
  • اگر پرده‌ی گوش سوراخ و پارگی نداشته باشد برای تسکین درد می‌توان از قطره‌های بی حسی استفاده کرد.
  • قرار دادن کمپرس آب گرم، کیسه‌ی آب گرم و یا یک حوله‌ی گرم بر روی گوش به مدت ۲۰ دقیقه می‌تواند به کاهش درد کمک کند. در هنگام استفاده از کمپرس آب گرم برای کودکان مراقب باشید.
  • داروهای ضد احتقان یا آنتی هیستامین‌ها مانند سودوافدرین یا دیفن هیدرامین، ممکن است به تسکین برخی علائم به ویژه در موارد تجمع بیش از حد مخاط در لوله‌های استاش، کمک کنند. این داروها به کاهش درد ناشی از عفونت گوش کمک می‌کنند اما در درمان عفونت زمینه‌ای نقشی ندارند.

آنتی بیوتیک‌ها و تاثیر آن‌ها در درمان عفونت گوش: برخی شواهد نشان می‌دهد که درمان با آنتی بیوتیک در درمان عفونت گوش برخی از کودکان مفید می‌باشد. از طرف دیگر، استفاده‌ی زیاد از آنتی بیوتیک‌ها می‌تواند باعث مقاومت دارویی شود. با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات احتمالی استفاده از آنتی بیوتیک‌ها صحبت کنید. بعد از یک دوره‌ی انتظاری برای بهبودی خود به خود عفونت گوش، پزشک در موارد زیر از آنتی بیوتیک‌ها برای درمان عفونت گوش استفاده می‌کند:

  • کودکان با سن ۶ ماه و بالاتر با درد گوش متوسط ​​تا شدید در یک یا هر دو گوش که درد برای حداقل ۴۸ ساعت ادامه داشته است و دمای بدن آن‌ها ۳۹ درجه‌ی سانتی‌گراد یا بالاتر است.
  • کودکان با سن ۶ تا ۲۳ ماه با درد خفیف گوش میانی در یک یا هر دو گوش که درد کم‌تر از ۴۸ ساعت ادامه داشته است و دمای بدن آن‌ها کم‌تر از ۳۹ درجه‌ی سانتی‌ گراد است.
  • کودکان با سن ۲۴ ماه و بالاتر با درد خفیف گوش میانی در یک یا هر دو گوش که درد برای کم‌تر از ۴۸ ساعت ادامه داشته است و دمای بدن آن‌ها کم‌تر از ۳۹ درجه‌ی سانتی گراد است.
  • کودکان با سن کم‌تر از ۶ ماه سن مبتلا به اوتیت حاد تایید شده، درمان آنتی بیوتیکی بدون هیچ گونه دوره‌ی انتظاری، آغاز می‌شود. مصرف آنتی بیوتیک طولانی مدت برای پیشگیری از عفونت گوش توصیه نمی‌شود.

در صورت شروع آنتی بیوتیک، معمولاً آموکسی سیلین به عنوان درمان خط اول توصیه می‌شود. آموکسی سیلین معمولاً به مدت ۱۰ روز تجویز می‌شود. در صورت عدم پاسخ به درمان طی ۴۸ تا ۷۲ ساعت از آغاز دارو، نیاز به تغییر آنتی بیوتیک می‌باشد. حتی پس از درمان آنتی بیوتیکی، در برخی کودکان در گوش میانی مقداری مایع باقی می‌ماند که می‌تواند باعث کاهش شنوایی موقت به مدت ۳ تا ۶ هفته شود. در بیش‌تر کودکان، این مایع سرانجام خود به خود از بین می‌رود. تزریق سفتریاکسون در کودکانی که نمی‌توانند آنتی بیوتیک خوراکی مصرف کنند توصیه می‌شود. حتی پس از بهبود علائم و احساس بهبودی نیز، حتما آنتی بیوتیک را طبق دستورالعمل و تا آخر استفاده کنید. عدم مصرف تمام داروها می‌تواند منجر به عود عفونت و مقاومت باکتری‌ها در برابر داروهای آنتی بیوتیکی شود. اگر به طور تصادفی مصرف دوز داروی خود را فراموش کردید با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید که چه کاری باید انجام دهید. آنتی بیوتیک‌ها در برابر عفونت گوش ناشی از ویروس‌ها موثر نیستند.

عمل جراحی: طی عملی به نام میرینگوتومی، جراح سوراخ کوچکی در پرده‌ی گوش ایجاد می‌کند که به وی امکان مکش و تخلیه‌ی مایعات از گوش میانی را می‌دهد. برای کمک به تهویه‌ی گوش میانی و جلوگیری از ایجاد مایعات بیش‌تر، لوله‌ی کوچکی به نام لوله‌ی تمپانوستومی در سوراخ ایجاد شده قرار می‌گیرد. برخی لوله‌ها به مدت شش ماه تا یک سال در محل خود باقی می‌مانند و خودشان دفع می‌شوند. سایر لوله‌ها برای ماندگاری بیش‌تر طراحی شده‌اند و برای خارج کردن آن‌ها به جراحی نیاز است. پرده‌ی گوش معمولاً پس از خارج شدن لوله‌ی تمپانوستومی مجددا بسته می‌شود. این روش درمانی درد را کاهش می‌دهد، شنوایی را بهبود می‌بخشد و تعداد دفعات ابتلا به عفونت را کاهش می‌دهد. پزشکان عموما برداشتن لوزه‌ها را جهت عفونت گوش مفید نمی‌دانند. برای ترمیم غشای تمپانیک (پرده‌ی گوش) و برداشتن بافت آلوده از گوش میانی و استخوان ماستوئیدی جراحی انجام می‌شود.

درمان اوتیت مزمن خلط آور (چرکی): عفونت گوش مزمن که منجر به سوراخ یا پارگی در پرده‌ی گوش می‌شود به نام اوتیت مزمن چرکی شناخته می‌شود. درمان اوتیت مزمن چرکی دشوار است و اغلب با آنتی بیوتیک‌هایی که به صورت قطره هستند درمان می‌شود. قبل از استفاده از این قطره‌ها دستورالعمل استفاده از آن‌ها را مطالعه کنید.

پیشگیری از عفونت گوش:

پیشگیری از تمام عفونت‌های گوش همیشه امکان پذیر نیست اما می‌توانید با آگاهی و اجتناب از عوامل ایجاد کننده‌ی آن‌ها در کاهش شانس ایجاد عفونت در کودک قدم بردارید. در این قسمت در مورد برخی از گزینه‌های موثر در پیشگیری از عفونت گوش توضیح خواهیم داد:

آیا برای پیشگیری از عفونت گوش واکسن وجود دارد؟ طبق تحقیقات آکادمی جراحان گوش و حلق و بینی آمریکا، واکسن پنوموکوکی کونژوگه می‌تواند در ایجاد مقاومت در برابر چندین سویه‌‌ی باکتری‌های متداول که باعث عفونت گوش می‌شوند بسیار مؤثر باشد. این واکسن به طور معمول به نوزادان و کودکان نوپا تزریق می‌شود تا از ابتلا به عفونت گوش، مننژیت، ذات الریه و عفونت خون جلوگیری شود. تزریق فصلی واکسن آنفولانزا، پنوموکوک و سایر واکسن‌های باکتریایی ممکن است به جلوگیری از عفونت گوش کمک کنند. در مورد استفاده از این واکسن با پزشک خود مشورت کنید.

پیشگیری از بیماری‌های مسری و نقش آن در کاهش عفونت گوش: از راه‌های بسیار موثر پیشگیری از عفونت گوش، پیشگیری در مقابل بیماری‌هایی مانند سرماخوردگی است. به فرزندان خود بیاموزید که مرتب دست‌های خود را بشویند. در مورد انتقال بیماری‌های مسری از طریق استفاده‌ی مشترک از وسایل شخصی، خوراکی و آشامیدنی در مهدکودک و مدرسه برای آن‌ها توضیح دهید. سعی کنید زمانی که فرزندتان بیمار است در خانه استراحت کند و مهدکودک رفتن را تا زمان بهبودی او محدود کنید، همچنین به فرزندتان آموزش دهید که هنگام سرفه و عطسه جلوی دهان و بینی خود را با دستمال بگیرد.

از دود سیگار دوری کنید: ترک سیگار و اجتناب از قرار گرفتن در معرض دود سیگار نقش موثری در کاهش ابتلا به عفونت گوش دارد. مطمئن شوید کسی در خانه از سیگار و دیگر فرآورده‌های دخانی دودزا استفاده نمی‌کند.

شیر مادر و ایمنی زایی آن در برابر ابتلا به بیماری‌ها: مادران را تشویق کنید تا به کودک خود شیر دهند. کودکانی که حداقل شش ماه از شیر مادر تغذیه می‌کنند در برابر بیماری‌ها مقاوم‌تر هستند زیرا شیر مادر حاوی آنتی بادی‌هایی است که می‌تواند از کودک را در مقابل ابتلا به عفونت‌های مختلفی همچون عفونت گوش محافظت کند.

اجازه ندهید کودک در حالت خوابیده شیر بخورد: تا جای ممکن اجازه ندهید کودک از شیشه‌ی شیر تغذیه کند. اگر نوزادی نیاز به تغذیه با بطری شیر دارد، بهتر است سر کودک کمی بالاتر از سطح بدن قرار داشته باشد. در حالی که کودک را به موازات بدن در آغوش خود گرفته‌اید بازوی خود را کمی بالاتر ببرید تا سر نوزاد بالاتر از سطح بدنش قرار گیرد. در حالت ایده آل کودکان نباید بطری شیر را با خود به رختخواب ببرند زیرا علاوه بر افزایش احتمال عفونت گوش، خوابیدن با شیر در دهان خطر پوسیدگی دندان را افزایش می‌دهد.

کودکان و معایب استفاده از پستانک: اگر کودک شما بعد از ۱۲ ماهگی هنوز از پستانک استفاده می‌کند، احتمال عفونت گوش در او بیش‌تر می‌شود. تمام سعی خود را به کار بگیرید تا هرچه زودتر پستانک را از او دور کنید.

منبع: drweb

12345678910
last